 |
| Natalia M. King "BlueZzin T’il Dawn" Challenge Records 2016, CR73421 |
Wielbiciele dorobku Billie Holiday, Niny Simone, Cassandry Wilson, czy
wczesnej Lizz Wright mogą się już cieszyć, bowiem usłyszą znakomitą
amerykańską wokalistkę w repertuarze, który najwyraźniej bardzo jej
odpowiada i do tego w formie nie gorszej niż nagrania wymienionych,
bardziej znanych artystek. Amalgamat muzyki jazzowej, bluesowej i
czarnego soulu, to środowisko muzyczne, w którym Natalia M. King czuje
się jak ryba w wodzie. Jej głos jest intrygujący, tajemniczy, zmysłowy i
zawsze nasycony bluesem. Tak jak to się w muzyce działo na
przestrzeni wieków, nieliczni artyści potrafili przyswoić sobie
efektownie różne formy i trendy stylistyczne, tak właśnie było z bluesem
i muzyką jazzową. Tak właśnie jest z prezentowaną artystką. Pani
Natalia M. King od czasów występów ze zwariowaną bluesową formacją Mojo
Monks w Los Angeles, śpiewania w paryskim metrze, czy w knajpce La
Bastille, do samodzielnych koncertów przeszła długą drogę, tworząc w
pełni oryginalny muzyczny język, który sama nazywa "Soulblazz". Jest to
artystyczny wszechświat, w którym przewodnikiem jest wyrazisty, zmysłowy
głos, którego nie można pomylić z żadnym innym.
Cassandra Wilson
powiedziała kiedyś w wywiadzie, że "jazz jest ulubioną córką bluesa.
Córka ta zawsze myśli o swojej matce i troszczy się o nią. Matka jest
wciąż obecna, a córka rozwija tradycję i przekazuje ją następnym
pokoleniom". Płyta "Bluezzin Til Dawn", mało znanej wokalistki i
gitarzystki Natalii M. King doskonale pasuje do takiej koncepcji. Siedem
rasowych jazzowych kompozycji autorstwa liderki z bluesowym
charakterem, są świadectwem wielkiej dojrzałości i erudycji.
Krążek rozpoczyna się pięknym dialogowaniem Pani M. King z klarnecistą Xavierem Sibre w piosence "Traces In The Sand", następnie pierwszy z dwóch coverów na płycie, "Don't Explain" Arthura Herzoga Jr, do tekstu Billie Holiday, który śpiewały poza Billie Holiday - Abbey Lincoln, Dinah Washington, Carmen McRae, Nina Simone, Nancy Wilson, czy Etta James. Jej interpretacja budzi respekt, pięknie kołyszą długie riffy dęciaków. Przychodzi kolej na sześć własnych kompozycji liderki - "Insatiable", "This Time Around", "Love You Madly", "Baby Brand New", w którym słuchacz przeżywa największą chyba niespodziankę, śmiało wpleciony w drugą część utworu kanoniczny "Take Five" Paula Desmonda wzburzy krew fanom jazzu. Dalej "Paint It Black & Blue" i "You Came & Go", przywodzący na myśl "It's a Man's World" Jamesa Browna. Ten utór to kandydatka na jazzową piosenkę roku. Płytę kończy, z lekka dystyngowana interpretacja "A Little Bit of Rain" Freda Neila, jednego z największych freaków amerykańskiego folku 60. i 70. lat.
Natalia
M. King ma w dorobku cztery longplaye, "Milagro" z 2002 dla Sunnyside,
"Fury and Sound" z 2003 i "Flesh Is Speaking" z 2005 dla Universal Jazz
i "Soulblazz" z 2014 dla Jazz Village. Najnowsza, piąta płyta ukazuje
się dla holenderskiej Challenge Records. I śmiało można stwierdzić, że
ciekawszej jak dotąd wokalnej płyty, fani jazzu w tym roku jeszcze nie
słyszeli.
Natalia M. King to rasowa songwriterka, co w dzisiejszych czasach, w których dobrze napisane piosenki jazzowe można zliczyć na palcach dwóch rąk, jest samo w sobie wielkim wydarzeniem. Na koniec dodam, że znakomicie spisują się muzycy towarzyszący, pianista Anthony Honnet, kontrabasista Anders Ulrich, perkusista Davy Honnet, trębacz Ronald Baker i Xavier Sibre na klarnecie, saksofonach tenorowym i altowym i flecie.
Jestem pewny, że ta płyta zostanie z nami na zawsze!
Krążek rozpoczyna się pięknym dialogowaniem Pani M. King z klarnecistą Xavierem Sibre w piosence "Traces In The Sand", następnie pierwszy z dwóch coverów na płycie, "Don't Explain" Arthura Herzoga Jr, do tekstu Billie Holiday, który śpiewały poza Billie Holiday - Abbey Lincoln, Dinah Washington, Carmen McRae, Nina Simone, Nancy Wilson, czy Etta James. Jej interpretacja budzi respekt, pięknie kołyszą długie riffy dęciaków. Przychodzi kolej na sześć własnych kompozycji liderki - "Insatiable", "This Time Around", "Love You Madly", "Baby Brand New", w którym słuchacz przeżywa największą chyba niespodziankę, śmiało wpleciony w drugą część utworu kanoniczny "Take Five" Paula Desmonda wzburzy krew fanom jazzu. Dalej "Paint It Black & Blue" i "You Came & Go", przywodzący na myśl "It's a Man's World" Jamesa Browna. Ten utór to kandydatka na jazzową piosenkę roku. Płytę kończy, z lekka dystyngowana interpretacja "A Little Bit of Rain" Freda Neila, jednego z największych freaków amerykańskiego folku 60. i 70. lat.
Natalia M. King to rasowa songwriterka, co w dzisiejszych czasach, w których dobrze napisane piosenki jazzowe można zliczyć na palcach dwóch rąk, jest samo w sobie wielkim wydarzeniem. Na koniec dodam, że znakomicie spisują się muzycy towarzyszący, pianista Anthony Honnet, kontrabasista Anders Ulrich, perkusista Davy Honnet, trębacz Ronald Baker i Xavier Sibre na klarnecie, saksofonach tenorowym i altowym i flecie.
Jestem pewny, że ta płyta zostanie z nami na zawsze!
autor: Tomasz Konwent
Anders Ulrich: double bass
Anthony Honnet: piano
Davy Honnet: drums
Ronald Baker: trumpet
Xavier Sibre: tenor & alto saxophone, clarinet, flute
1. Traces In the Sand
2. Don't Explain
3. Insatiable
4. This Time Around
5. Love You Madly
6. Baby Brand New
7. Paint It Black & Blue
8. You Came & Go
9. A Little Bit of Rain
płyta dostępna na multikulti.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz