 |
| Mike Westbrook "Westbrook - Rossini" HatART 2008, OGY661 |
To płyta, wcale nienowa, która z miejsca powinna zostać okrzyknięta
wydarzeniem. Wznowienie genialnego nagrania Mike Westbrooka nie powinno
bowiem - w moim odczuciu - przejść niezauważone. Chociaż od nagrania
tego materiału minęło z górą 20 lat, płyta wciąż zaskakuje i inspiruje,
chociaż naśladowcy pomysłów Westbrooka - np. Uri Caine - nie dorastają
mu do pięt. Pomysł na sięgnięcie po muzykę Rossiniego narodził na
początku lat osiemdziesiątych - Westbrook rozpoczął wtedy pracę nad
przetworzeniem fragmentów opery "Wilhelm Tell" Rossiniego na festiwal
teatralny w Lozannie (w 1984 r.). Później stopniowo poszerzał tę
koncepcję (chociaż szkieletem wciąż pozostaje uwertura do tej opery), aż
- w roku 1986 - przybrała ona formę, z którą możemy obcować na płycie
(prócz tego na płycie znajdują się utwory z oper "Sroka złodziejka",
"Cyrulik sewilski" oraz "Otello").
Westbrook podchodzi do muzyki
Rossiniego z potężną dawką tak właściwego jej humoru - momentami "a la"
Frank Zappa - ale też humor ten nie jest celem samym w sobie. Z
kompozycji Rossiniego nie zostaje więc tylko pastisz, ale jest to
muzyka, która oczarowuje pięknem, uwodzi liryzmem, porywa energią ale i
wybiega w przyszłości. 'Avant garde' oznacza wszak 'straż przednią',
wybiegnięcie przed tłum innych twórców, i śmiało możemy używać tego
pojęcia w stosunku do aranżacyjnych i interpretacyjnych pomysłów
zebranych na tej płycie. Niemała zasługa w tym współpracowników
Westbrook'a - świetnie wypadają przede wszystkim saksofoniści Lindsay
Cooper i Peter Whyman, bardzo silnie osadzają muzykę w czysto jazzowym
kontekście. Zgoła inne zadanie przypisuje lider tubiście Andy'emu
Grappy'ie (ale i sobie - bowiem sam także chwyta za ten instrument) -
najczęściej 'napędza' ona muzykę zespołu - chociaż duet z puzonistą
Paulem Niemanem w 'William Tell Overture IV' czy też solo w uwerturze do
'Cyrulika sewilskiego' są naprawdę zjawiskowe. Niezła jest także Kate
Westbrook - tutaj także pełniąca rolę wokalistki. Zwłaszcza, gdy
odchodzi on tradycyjnej formy, gdy nie śpiewa a zgrzyta czy charczy -
nadaje to muzyce nowego, momentami mrocznego charakteru.
Gdy jest to
możliwe, lider pozostawia muzykom miejsce na improwizacje, kompozycje
Rossini'ego w niewielkim stopniu ich krępują - jest tu miejsce na
dzikie, rozpędzone solówki i sonorystyczne zgrzyty przeplatane ciszą.
Mimo tego, wszyscy i wszystko podporządkowane jest tutaj wizji
Westbrook,a który narzuca zespołowi rygorystyczną dyscyplinę, przez co
muzyka zyskuje niezwykły, kolektywny charakter. Interpretacja propowana
przez Westbrooka zdaje się rozszerzać muzykę, ale w niczym nie burzy jej
piękna i harmonii, a połączone ze sobą na płycie utwory - z różnych
wszak oper Rossiniego - stanowić się zdają jedną, spójną, nierozerwalną
całość. Niezwykła dla mnie i porywająca płyta!!!
autor: Wawrzyniec Mąkinia
Lindsay Cooper: sopranino saxophone
Peter Whyman: alto saxophone
Kate Westbrook: piccolo, tenor horn & voice
Paul Nieman: trombone
Andy Grappy: tuba
Mike Westbrook: piano & tuba
Peter Fairclough: drums
1. William Tell Overture II [solo: P. Nieman]
2. William Tell Overture III [solos: P. Whyman, L. Cooper]
3. The Thieving Magpie Overture
4. L'amoroso E Sincero Lindoro from The Barber Of Seville [solos: M. Westbrook, P. Whyman; vocals: K. Westbrook]
5. William Tell Overture IV [solo: Paul Nieman]
6. The Barber Of Seville Overture [solos: L. Cooper, P. Nieman, P. Whyman, A. Grappy]
7. Thievish Magpie [solos: P. Fairclough, P. Whyman]
8. William Tell Overture I [solo: Andy Grappy]
9. Si Cinge Il Pro'guerriero from William Tell [solos: P. Nieman, P. Whyman]
10. Isaura from Otello [solo: L. Cooper; vocals: K.Westbrook]
11. Tutto Cangia from William Tell [vocals: K. Westbrook; backing vocals: L. Cooper, P. Fairclough, P. Nieman, A. Grappy]
12. William Tell Overture V [solos: P. Whyman, L. Cooper]
płyta do nabycia na multikulti.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz