 |
| Hafez Modirzadeh "In Convergence Liberation" Pi Recordings 2015, PI55 |
Płyta "In Convergence Liberation" to najnowszy twórczy akt
irańsko-amerykańskiego saksofonisty, kompozytora i teoretyka muzyki
Hafeza Modirzadeha. Od z górą trzydziestu lat dąży on do stworzenia
jednolitego systemu muzycznego, mogącego adaptować formy i schematy
różnych systemów modalnych świata. Jak przy okazji jego poprzedniej
płyty pisał jeden z krytyków: "saksofonista stworzył swój unikatowy
język muzyczny – chromodalność – w imię ponadkulturowego porozumienia.
Następnie przekroczył rezultaty własnych badań, pisząc nowe kompozycje w
manierze post-chromodalnej, czyli wykraczającej poza budowany latami
system. Dążenia Modirzadeha nie dziwią aż tak bardzo, bo jazz (ten
mający znaczenie) już dawno utracił swoją więź z klasycznym systemem
tonalnym".
Nowy album Modirzadeha dalej eksploruje pojęcia dotyczące "chromodalności" i tak charakterystyczne dla niej międzykulturowe podejście muzyczne, które pozwala na współistnienia różnych tradycji i źródeł inspiracji w ramach - jednak - jazzowej tradycji. Obecne są tutaj tak odmienne tradycje i formy jak dastgah (tradycyjny perski system modalny) i struktury poezji wywodzące się z Andaluzji, arabski maqam (tradycyjny system melodyczny) obok elementów gamelanu i klasycznych form kwartetu smyczkowego. Ale to tylko jedna płaszczyzna chromodalności - W podobny sposób łączy on muzyków odmiennych doświadczeń, pochodzących z odmiennych kultur i tradycji: obok argentyńsko-meksykańskiej wokalistki Mili Bermejo gra na tym albumie iracko-amerykański trębacz (i stały partner Modirzadeha) Amir ElSaffar i dwóch innych muzyków wywodzących się z szeroko rozumianej muzyki arabskiej - Faraz Minooei (grający na perskim santurze) oraz Amir Abbas Etemadzadeh (grający na daffie i tombaku - również tradycyjnych instrumentach).
Równie rozmaite były inspiracje Modirzadeha - pieśni wywodzącego się z arabskiej Hiszpanii, trzynastowiecznego poety i filozofa Jalala ad-Din Rumiego, teksty anonimowego poety z 14 wieku z hiszpańskiej Andaluzji, Adagio Beethovena z Sonaty 26., muzyka Mozarta i Bartok czy też utwory meksykańskiego poety Juana Inésa de la Cruz (1651/95). Czasami są to wykorzystane teksty, czasami fragmenty jakiś form kompozytorskich zaczerpnięte z muzyki Beethovena, Mozarta czy Bartoka.
Najciekawsze w tym jest jednak nie odkrywanie inspiracji, ale sposób w jaki całość się łączy i splata. Bo system Modirzadeha wydaje się spójny i fascynujący, owocujący nową, odległą jednak od ortodoksyjnie rozumianego jazzu, muzyką. I powtórzyć można za Michałem Pudło to, co pisał o poprzedniej płycie artysty: "to kilkanaście orientalnych pereł starannie nanizanych na nitkę, małych komplementarnych całości, które, głównie za sprawą wywołującej problemy z akomodacją budowy, kwestionują nasze słuchowe przyzwyczajenia. W arcyciekawy sposób."
Płyta, po którą musicie sięgnąć. Koniecznie!
Nowy album Modirzadeha dalej eksploruje pojęcia dotyczące "chromodalności" i tak charakterystyczne dla niej międzykulturowe podejście muzyczne, które pozwala na współistnienia różnych tradycji i źródeł inspiracji w ramach - jednak - jazzowej tradycji. Obecne są tutaj tak odmienne tradycje i formy jak dastgah (tradycyjny perski system modalny) i struktury poezji wywodzące się z Andaluzji, arabski maqam (tradycyjny system melodyczny) obok elementów gamelanu i klasycznych form kwartetu smyczkowego. Ale to tylko jedna płaszczyzna chromodalności - W podobny sposób łączy on muzyków odmiennych doświadczeń, pochodzących z odmiennych kultur i tradycji: obok argentyńsko-meksykańskiej wokalistki Mili Bermejo gra na tym albumie iracko-amerykański trębacz (i stały partner Modirzadeha) Amir ElSaffar i dwóch innych muzyków wywodzących się z szeroko rozumianej muzyki arabskiej - Faraz Minooei (grający na perskim santurze) oraz Amir Abbas Etemadzadeh (grający na daffie i tombaku - również tradycyjnych instrumentach).
Równie rozmaite były inspiracje Modirzadeha - pieśni wywodzącego się z arabskiej Hiszpanii, trzynastowiecznego poety i filozofa Jalala ad-Din Rumiego, teksty anonimowego poety z 14 wieku z hiszpańskiej Andaluzji, Adagio Beethovena z Sonaty 26., muzyka Mozarta i Bartok czy też utwory meksykańskiego poety Juana Inésa de la Cruz (1651/95). Czasami są to wykorzystane teksty, czasami fragmenty jakiś form kompozytorskich zaczerpnięte z muzyki Beethovena, Mozarta czy Bartoka.
Najciekawsze w tym jest jednak nie odkrywanie inspiracji, ale sposób w jaki całość się łączy i splata. Bo system Modirzadeha wydaje się spójny i fascynujący, owocujący nową, odległą jednak od ortodoksyjnie rozumianego jazzu, muzyką. I powtórzyć można za Michałem Pudło to, co pisał o poprzedniej płycie artysty: "to kilkanaście orientalnych pereł starannie nanizanych na nitkę, małych komplementarnych całości, które, głównie za sprawą wywołującej problemy z akomodacją budowy, kwestionują nasze słuchowe przyzwyczajenia. W arcyciekawy sposób."
Płyta, po którą musicie sięgnąć. Koniecznie!
autor: Józef Paprocki
Hafez Modirzadeh: tenor saxophone
Mili Bermejo: vocals
Amir ElSaffar: Iraqi santur, vocals, trumpet
Faraz Minooei: Persian santur
Amir Abbas Etemadzadeh: Persian daff, tombak
1. La Angustia de los Amantes 8:57
2. Tetraspheres 5:51
3. Karna Passages (Yearnings) 3:28
4. Karna Passages (Churnings) 6:41
5. Karna Passahes (Mournings) 2:10
6. Las Orillas Prelude 1:30
7. Las Orillas del Mar 8:49
8. Number That Moves 9:06
9. Suite Compost (Hydrogen) 1:56
10. Suite Compost (Nitrogen) 1:37
11. Suite Compost (Oxygen) 1:42
12. Suite Compost (Carbon) 1:50
13. Sor Juana (Sin Razon) 3:18
14. Sor Juana (Resistencia) 3:24
15. Sor Juana (Por Pecar) 2:17
16. Sor Juana (Templada) 1:32
17. Sor Juana (Libertades) 3:51
18. Love What You Create
Hafez Modirzadeh: In Convergence Liberation from YBCA on Vimeo.
płyta do nabycia na multikulti.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz