 | |
| Jan Harbeck Quartet feat. Walter Smith III "Variations in Blue", Stunt Records 2014, STUCD14112 |
Niezwykłe spotkanie dwóch saksofonistów - Jana Harbecka i Waltera Smitha
III - zaowocowało przepiękną, balladową płytą. To muzyka po którą z
wielką przyjemnością sięga się w długie jesienne czy zimowe wieczory i z
którą trudno się rozstaje. Zagrana przy tym z intensywnością i
wyczuciem, które sprawia, że jej nastrój, pogoda i spokój udziela się
słuchaczom.
Uwielbiam muzyków, którzy potrafią mówić własnym indywidualnym głosem. Którzy nie poszukują wzorców, ale starają się znaleźć własną drogę, własne brzmienie, własną interpretację. Czasem wystarczy, że zmienią jeden dźwięk, zwolnią lub przyspieszą frazę w znanym standardzie i zyskuje on zupełnie nowe brzmienie, muzycy odciskają na nim swoje piętno. Najprzyjemniejsze jest przy tym to wtedy, gdy nic nie dzieje się na silę, gdy muzycy potrafią wywieźć to z całości piękna i logiki kompozycji, nie starając się poszukiwać różnicy dla niej samej. Do takich właśnie saksofonistów zaliczam Jana Harbecka.
Udzielając się jako sideman w naprawdę sporej ilości projektów, jakby mimochodem nagrał dwa przepiękne albumy dla duńskiej oficyny Stunt / Sundance. Tutaj jednak, ten absolwent Academy of Music w Aalborg oraz klas mistrzowskich George'a Garzone i Eric'a Alexandera w ramach New School w Mannes College of Music, będąc muzykiem obdarzonym pięknym brzmieniem instrumentu, porównywanym przez niektórych do brzmienia Lestera Younga, poszukiwał jakiegoś kontrapunktu dla własnego instrumentu. Strasznie się ucieszyłem, że wybór jego padł na Waltera Smitha III, amerykańskiego saksofonistę, absolwenta Berklee College of Music, przez niektórych zwanego "Terencem Blanchardem tenoru". Smith jednak w odróżnieniu od Harbecka najczęściej grywa własne kompozycje, tym ciekawsze było więc jak odnajdzie się w zespole grającym standardy, u boku lidera mającego spójną wizję własnej muzyki.
No i zabrzmiało to wspaniale a Walter Smith z własna inwencją i wyczuciem muzyki cudownie wpisuje się w brzmienie zespołu Harbecka. Znakomicie obeznany z materią kompozycji jazzowej, potrafi odnaleźć w każdym z tych standardów coś nowego nie łamiąc ani na chwilkę płynności frazy czy struktury samego utworu. Będąc przy tym muzykiem nieco bardziej progresywnym niż Harbeck, potrafi uczynić muzykę zespołu bardziej otwartą, energetyczną i współczesną. Nie tracąc przy tym nic z balladowej melancholii. Naprawdę przepiękny album!
Uwielbiam muzyków, którzy potrafią mówić własnym indywidualnym głosem. Którzy nie poszukują wzorców, ale starają się znaleźć własną drogę, własne brzmienie, własną interpretację. Czasem wystarczy, że zmienią jeden dźwięk, zwolnią lub przyspieszą frazę w znanym standardzie i zyskuje on zupełnie nowe brzmienie, muzycy odciskają na nim swoje piętno. Najprzyjemniejsze jest przy tym to wtedy, gdy nic nie dzieje się na silę, gdy muzycy potrafią wywieźć to z całości piękna i logiki kompozycji, nie starając się poszukiwać różnicy dla niej samej. Do takich właśnie saksofonistów zaliczam Jana Harbecka.
Udzielając się jako sideman w naprawdę sporej ilości projektów, jakby mimochodem nagrał dwa przepiękne albumy dla duńskiej oficyny Stunt / Sundance. Tutaj jednak, ten absolwent Academy of Music w Aalborg oraz klas mistrzowskich George'a Garzone i Eric'a Alexandera w ramach New School w Mannes College of Music, będąc muzykiem obdarzonym pięknym brzmieniem instrumentu, porównywanym przez niektórych do brzmienia Lestera Younga, poszukiwał jakiegoś kontrapunktu dla własnego instrumentu. Strasznie się ucieszyłem, że wybór jego padł na Waltera Smitha III, amerykańskiego saksofonistę, absolwenta Berklee College of Music, przez niektórych zwanego "Terencem Blanchardem tenoru". Smith jednak w odróżnieniu od Harbecka najczęściej grywa własne kompozycje, tym ciekawsze było więc jak odnajdzie się w zespole grającym standardy, u boku lidera mającego spójną wizję własnej muzyki.
No i zabrzmiało to wspaniale a Walter Smith z własna inwencją i wyczuciem muzyki cudownie wpisuje się w brzmienie zespołu Harbecka. Znakomicie obeznany z materią kompozycji jazzowej, potrafi odnaleźć w każdym z tych standardów coś nowego nie łamiąc ani na chwilkę płynności frazy czy struktury samego utworu. Będąc przy tym muzykiem nieco bardziej progresywnym niż Harbeck, potrafi uczynić muzykę zespołu bardziej otwartą, energetyczną i współczesną. Nie tracąc przy tym nic z balladowej melancholii. Naprawdę przepiękny album!
autor: Marcin Jachnik
Jan Harbeck: tenor saxophone
Walter Smith III: tenor saxophone
Henrik Gunde: piano
Eske Norrelykke: bass
Anders Holm: drums
1. East St. Louis Toodle-Oo
2. Nordic Echoes
3. Don’t Let the Sun Catch You Cryin’
4. Third time to Tango
5. Black and Tan Fantasy
6. Oblivion
7. Salvation
8. Blues in the Night
9. May Each Day
płyta do kupienia na multikulti.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz