Michel Godard & Le Miroir Du Temps "A Serpent's Dream" Intuition 2015, INT3440 |
Michel Godard, specjalista od wykonywania muzyki klasycznej i
improwizowanej kontynuuje swoją drogę muzyka poszerzającego zakres
muzycznej ekspresji w muzyce dawnej i jazzie. Jest on dzisiaj jednym z
najważniejszych przedstawicieli tego wyjątkowego środowiska muzyków,
niebojących się sięgać w czasy głębokiego baroku, w którym klasycznie
wykształceni muzycy nie zapomnieli jeszcze o spontanicznej zdolności
improwizacji. Wystarczy wymienić takich muzyków jak Christina Pluhar i
jej zespół L'Arpeggiata, Hilliard Ensemble czy Maya Homburger.
Urodzony w Belfort (Francja) w 1960 r., Michel Godard szybko stał się rozpoznawalny, jako wszechstronny wykonawca grający na tubie, rozwijając swoją karierę w muzyce jazzowej i klasycznej. Obecnie jest on jednym z największych wirtuozów tuby i serpentu w świecie jazzu i muzyki improwizowanej. W roku 1979 Godard rozpoczął grę na przodku tuby – serpencie – instrumencie, który zyskał swoją nazwę dzięki swojemu kształtowi (fr. serpent – wąż, żmija). Ustnik tego instrumentu wykonany z kości słoniowej nadaje dźwiękom ciepły i intensywny ton. Dzięki swojemu drugiemu instrumentowi, Michel Godard jeszcze bardziej poszerzył zakres muzycznej ekspresji w muzyce dawnej i jazzie. Od 2002 roku Michel Godard wykłada naukę na serpencie w Conservatoire national de musique w Paryżu.
Urodzony w Belfort (Francja) w 1960 r., Michel Godard szybko stał się rozpoznawalny, jako wszechstronny wykonawca grający na tubie, rozwijając swoją karierę w muzyce jazzowej i klasycznej. Obecnie jest on jednym z największych wirtuozów tuby i serpentu w świecie jazzu i muzyki improwizowanej. W roku 1979 Godard rozpoczął grę na przodku tuby – serpencie – instrumencie, który zyskał swoją nazwę dzięki swojemu kształtowi (fr. serpent – wąż, żmija). Ustnik tego instrumentu wykonany z kości słoniowej nadaje dźwiękom ciepły i intensywny ton. Dzięki swojemu drugiemu instrumentowi, Michel Godard jeszcze bardziej poszerzył zakres muzycznej ekspresji w muzyce dawnej i jazzie. Od 2002 roku Michel Godard wykłada naukę na serpencie w Conservatoire national de musique w Paryżu.
Już w wieku osiemnastu lat zostaje przyjęty do Orkiestry Filharmonicznej Francuskiego Radia, później współpracował z Francuską Orkiestrą Narodową, Ensemble Musique Vivante, kwintetem Arban Chamber Brass oraz specjalizującymi się w muzyce dawnej Ensemble La Venice i XVIII-21Musique de Lumieres. Należał do francuskiej Orchestre National de Jazz (w latach 1989 to 1991). Od tego czasu muzyk angażował się w liczne projekty z takimi artystami jak: Michel Portal, Louis Sclavis, Henry Texier, Enrico Rava, Michael Riessler, Kenny Wheeler, Ray Anderson, Rabih Abou-Khalil, Sylvie Courvoisier, Klaus König, Simon Nabatov, Wolfgang Puschnig, Linda Sharrock, Pierre Favre, Misha Mengelberg, Linda Bsiri, Gianluigi Trovesi, Christof Lauer, Maria Pia De Vito, Pino Minafra, Luciano Biondini, Willem Breuker, Herbert Joos, Dave Bargeron i wielu innych. Godard jest także kompozytorem i nagrał wiele własnych projektów jak „Archangelica”, „ImpertinAnce”, „Cousins Germains” dla CAMjazz, „Castel del monte”, „Tubatuba” dla Enja, „Deep”, „trio rouge” dla Intuition, "Monteverdi" dla Carpe Diem.
"A Serpent´s Dream" to płyta ze wszech miar wyjątkowa. Mamy tutaj zarówno współczesne interpretacje repertuaru klasycznego (duet z teorbanem, na którym gra Bruno Hellstroffer w "Miserere" anonimowego autora), stylizowane kompozycje Godarda, urzekające swoim niedzisiejszym wyrafinowaniem, pełne twórczej swobody i kulturowej otwartości ("Serpent's Dream"), mamy wreszcie prawdziwe perły stylu crossover, mieszającego epoki i harmonie, łączący jazz z barokiem jak "Le Miroir Du Temps" czy "Days of Weeping Delights". Pięknie zabrzmiała kompozycja nieodżałowanego Charliego Hadena "Our Spanish Love Song", którą znamy chociażby z płyty "Always Say Goodbye" Quartet West czy "Beyond The Missouri Sky" Pata Metheny'ego & Charlie'go Hadena.
Michel
Godard z kompanią jawią się, jako wędrowni muzykanci, których wszystko
ciekawi. To muzyka bardzo sugestywna, a przy tym doskonale rozrywkowa w
najlepszym tego słowa znaczeniu. Muzycy Le Miroir Du Temps czują się jak
ryba w wodzie na tej muzycznej rafie koralowej, a słuchanie
szlachetnych brzmieniowo teorbanów, przypominającego trochę klarnet -
średniowiecznego shawma, zjawiskowego serpenta i instrumentów
perkusyjnych, to po prostu wielka przyjemność. Płyta, której nie można
przegapić.
autor: Mateusz Krępski
Michel Godard: serpent, electric bass
Katharina Bäuml: shawm
Brunno Hellstroffer: theorbo
Lucas Niggli: drums, percussion
Airelle Besson: trumpet (track 9)
1. Serpent's Dream
2. Days of Weeping Delights
3. In Splendoribus
4. Le Miroir Du Temps
5. Miserere
6. L'École de la Procrastination
7. Le Gardien des Reves
8. Old Black Snake Blues
9. Our Spanish Love Song
10. Les Portes du 7e Ciel
11. A la Folie
12. A Trace of Grace
13. Le Sommeil
płyta do nabycia na multikulti.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz