 |
| Thomas Bellier / Timothée Gacon "Ehécatl", improvising beings 2011, IB09 |
Rzadko zdarza mi się usłyszeć kreatywne brzmienia zaaranżowane na bas
(elektryczny) i perkusję. A tak właśnie jest w tym wypadku. Na co dzień
Thomas 'Asmoth' Bellier oraz Timothee Gacon są członkami rockowego
kolektywu Blaak Heat Shujaa. I właśnie w takim, rockowym duchu grają
swoją muzykę improwizowaną.
Wywodzące się z rocka brzmienie sprawia iż nie ma tu - no prawie nie ma - poszukiwania dźwięków, i poszukiwania się muzyków nawzajem na scenie. Duet z łatwością się rozpędza, a w toku muzycznej narracji sięga jeszcze po inne instrumenty - czasem zabrzmi aztecki flet, czasem bardzo liczne perkusjonalia. Nie stronią także od wokalnych improwizacji - zdecydowanie częściej sięga po nie grający na basie Bellier; Gacon - jeśli już - to sięga po growl, kojarzony do tej pory raczej z muzyką trash-metalową niż sceną improwizowaną. Ale muzyka, która obaj uprawiają wszak żadnych granic nie znosi, więc dlaczego w końcu nie? A gdy jeszcze sięgają po to ze świadomością brzmieniowego efektu i reakcją ze strony partnera, to można temu tylko przyklasnąć, jako zjawisku dodatkowo wzbogacającemu - niemałą już wszak - paletę brzmień.
Dodatkowo w trzeciej improwizacji ("The Wrath of Tepeyollotl") pojawia się sitar gościnnie obsługiwany przez Michela Kristofa. Łączenie improwizacji rockowych z muzyką indyjską i aztecką? I podpieranie się do tego odwołaniami do azteckiej, prekolumbijskiej kultury? dlaczego nie, muzyka improwizowana granic żadnych nie zna. Polecam bardzo.
Wywodzące się z rocka brzmienie sprawia iż nie ma tu - no prawie nie ma - poszukiwania dźwięków, i poszukiwania się muzyków nawzajem na scenie. Duet z łatwością się rozpędza, a w toku muzycznej narracji sięga jeszcze po inne instrumenty - czasem zabrzmi aztecki flet, czasem bardzo liczne perkusjonalia. Nie stronią także od wokalnych improwizacji - zdecydowanie częściej sięga po nie grający na basie Bellier; Gacon - jeśli już - to sięga po growl, kojarzony do tej pory raczej z muzyką trash-metalową niż sceną improwizowaną. Ale muzyka, która obaj uprawiają wszak żadnych granic nie znosi, więc dlaczego w końcu nie? A gdy jeszcze sięgają po to ze świadomością brzmieniowego efektu i reakcją ze strony partnera, to można temu tylko przyklasnąć, jako zjawisku dodatkowo wzbogacającemu - niemałą już wszak - paletę brzmień.
Dodatkowo w trzeciej improwizacji ("The Wrath of Tepeyollotl") pojawia się sitar gościnnie obsługiwany przez Michela Kristofa. Łączenie improwizacji rockowych z muzyką indyjską i aztecką? I podpieranie się do tego odwołaniami do azteckiej, prekolumbijskiej kultury? dlaczego nie, muzyka improwizowana granic żadnych nie zna. Polecam bardzo.
autor: Józef Paprocki
Thomas Bellier: bass guitar, vocals
Timothée Gacon: drums, percussion
1. El Entierro de los Nahuas
2. La Canción del Dios Ehécatl
3. The Wrath of Tepeyollotl
4. Rih
5. Tenan
6. Nanahuatzin y Tecciztecatl
płyta do kupienia na multikulti.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz