 |
| Andrew McCormack / Zack Lober / Colin Stranahan "First Light" Edition Records 2015, EDN1052 |
Andrew McCormack jako kompozytor i pianista zdaje się być w tej chwili u
szczytu sił twórczych. Jako sideman jest siłą napędową wielu różnych
projektów Kyle'a Eastwooda, Erica Alexandra, Denys'a Baptiste czy Jean
Toussanta. Dla wszystkich nich pisze tez kompozycje i koncertuje z nimi.
I znajduje także czas dla autorskich projektów, wśród których nie na
ostatnim miejscu jest jego trio. I właśnie na nie słuchacze powinni w
najbliższych latach zwrócić baczniejszą uwagę.
Na swoim najnowszym albumie "First Light", chociaż osadzone w stylistyce głównego nurtu jazzu jest bardziej otwarte zarówno tonalnie, jak i harmonicznie niż choćby zespoły skandynawskie. Na swojej najnowszej płycie częściej sięga do doświadczeń Keitha Jarretta czy Brada Mehldau, a i również wpływy McCoy'a Tynera czy Andrew Hilla zdają się być tu obecne. Poza "Pannonicą" Theloniousa Monka nie sięga on po jazzowe standardy i pozostaje przy autorskich kompozycjach. I chociaż wszystkie bez wyjątku mają na pierwszy rzut ucha mocno swingujący, tradycyjny charakter, to jednak czuje się w nich podskórne, drzemiące gdzieś głębiej napięcie, a w improwizacjach zachowuje wspominaną przeze mnie wcześniej otwartość. Nie jest top jednak otwartość rodem z free jazzu - ta ma tutaj zupełnie odmienny, stonowany i mieszczący się w jazzowej konwencji charakter. Ale gdy ma się takich muzyków, pełnych inwencji partnerów, to można sobie pozwolić na takie podejście - bez ryzyka miałkości czy też nudy, ale i bez przekraczania estetycznych granic gatunku.
Świetny album po raz kolejny pokazujący jak wiele piękna i zachwytu można wykreować w tak zdawałoby się wyeksploatowanym składzie jak klasyczne trio, jeśli tylko podejdzie się do niego z energią i radością, odrzucając na chwilę skandynawską melancholię. Bardzo!
Na swoim najnowszym albumie "First Light", chociaż osadzone w stylistyce głównego nurtu jazzu jest bardziej otwarte zarówno tonalnie, jak i harmonicznie niż choćby zespoły skandynawskie. Na swojej najnowszej płycie częściej sięga do doświadczeń Keitha Jarretta czy Brada Mehldau, a i również wpływy McCoy'a Tynera czy Andrew Hilla zdają się być tu obecne. Poza "Pannonicą" Theloniousa Monka nie sięga on po jazzowe standardy i pozostaje przy autorskich kompozycjach. I chociaż wszystkie bez wyjątku mają na pierwszy rzut ucha mocno swingujący, tradycyjny charakter, to jednak czuje się w nich podskórne, drzemiące gdzieś głębiej napięcie, a w improwizacjach zachowuje wspominaną przeze mnie wcześniej otwartość. Nie jest top jednak otwartość rodem z free jazzu - ta ma tutaj zupełnie odmienny, stonowany i mieszczący się w jazzowej konwencji charakter. Ale gdy ma się takich muzyków, pełnych inwencji partnerów, to można sobie pozwolić na takie podejście - bez ryzyka miałkości czy też nudy, ale i bez przekraczania estetycznych granic gatunku.
Świetny album po raz kolejny pokazujący jak wiele piękna i zachwytu można wykreować w tak zdawałoby się wyeksploatowanym składzie jak klasyczne trio, jeśli tylko podejdzie się do niego z energią i radością, odrzucając na chwilę skandynawską melancholię. Bardzo!
autor: Józef Paprocki
Andrew McCormack: piano
Zack Lober: double bass
Colin Stranahan: drums
1. Prospect Park 4.08
2. Gotham Soul 7.24
3. Leap of Faith 4.17
4. First Light 5.21
5. Reluctant Gift 4.37
6. Vista 6.48
7. The River 4.49
8. Faith Remembered 2.29
9. Pannonica 6.44
płyta do nabycia na multikulti.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz