 |
| Roots Magic "Hoodoo Blues" Clean Feed 2015, CF337 |
Są muzycy jazzowi, dla których nie ma jazzu bez bluesa. Wiele wskazuje
na to, że jest to uzasadniona teza. Wystarczy wspomnieć takie płyty jak
"Coltrane Plays The Blues" Johna Coltrane'a, "Some Blues But Not The
Kind That's Blue" Sun Ra & His Outer Space Arkestra, "The Black
Saint and The Sinner Lady" Charlesa Mingusa, dokonania Jamesa Blooda
Ulmera, Johna Lurie'go aka Marvina Pontiaca czy w końcu "Heard You Twice
The First Time" Branforda Marsalisa.
Kwintet włoskich muzyków, który przyjął nazwę Roots Magic nagrał porywającą płytę, która może stanowić kolejny ważny punkt orientacyjny w historii tych dwóch gatunków. Konwencja tej płyty polega na swoistym collage'u tych dwóch stylistyk (jazzu i bluesa), a nawet epok (tradycyjnego bluesa i epoki free jazzu). Wybitne umiejętności muzyków (ten skład wydaje się nie mieć słabego punktu, każdy muzyk wykorzystuje tu swój wielki potencjał) podporządkowane są tu formie i dramaturgii. A dzieje się tutaj wiele!
Roots Magic postawi na nogi tych, którzy dali sobie spokój z tradycją jazzową, z muzyki zespołu płynie coś, co w surrealistycznej formie stawia znak zapytania nad gatunkowymi podziałami, które włoscy rozrabiacy rozbijają w pył.
Wydawca anonsuje album "Hoodoo Blues" jako Avant-Garde Blues, jako fuzję wpływów Blind Willie'go Johnsona, Charley'a Pattona i free jazzowej wrażliwości spod znaku Juliusa Hemphilla, Phila Cohrana, Johna Cartera, Sun Ra i Olu Dary. Zaiste intrygujące to połączenie i znakomite nagranie, w którym znalazło się miejsce na przejmujący skowyt altowego saksofonu zestawiony z kontrabasem, granym smyczkiem, przywodzący na myśl "jazzowe modlitwy" Coltrane'a czy Freda Andersona ("Dark Was The Night" Blind Willie'go Johnsona). Tej płyty nie można przegapić!
Kwintet włoskich muzyków, który przyjął nazwę Roots Magic nagrał porywającą płytę, która może stanowić kolejny ważny punkt orientacyjny w historii tych dwóch gatunków. Konwencja tej płyty polega na swoistym collage'u tych dwóch stylistyk (jazzu i bluesa), a nawet epok (tradycyjnego bluesa i epoki free jazzu). Wybitne umiejętności muzyków (ten skład wydaje się nie mieć słabego punktu, każdy muzyk wykorzystuje tu swój wielki potencjał) podporządkowane są tu formie i dramaturgii. A dzieje się tutaj wiele!
Roots Magic postawi na nogi tych, którzy dali sobie spokój z tradycją jazzową, z muzyki zespołu płynie coś, co w surrealistycznej formie stawia znak zapytania nad gatunkowymi podziałami, które włoscy rozrabiacy rozbijają w pył.
Wydawca anonsuje album "Hoodoo Blues" jako Avant-Garde Blues, jako fuzję wpływów Blind Willie'go Johnsona, Charley'a Pattona i free jazzowej wrażliwości spod znaku Juliusa Hemphilla, Phila Cohrana, Johna Cartera, Sun Ra i Olu Dary. Zaiste intrygujące to połączenie i znakomite nagranie, w którym znalazło się miejsce na przejmujący skowyt altowego saksofonu zestawiony z kontrabasem, granym smyczkiem, przywodzący na myśl "jazzowe modlitwy" Coltrane'a czy Freda Andersona ("Dark Was The Night" Blind Willie'go Johnsona). Tej płyty nie można przegapić!
autor: Andrzej Fikus
Alberto Popolla: clarinets
Errico DeFabritiis: alto saxophone
Gianfranco Tedeschi: double bass
Fabrizio Spera: drums
Luca Venitucci: organ, melodica, amplified zither
1. The Hard Blues
2. Unity
3. The Sunday Afternoon Jazz
4. Blues for Amiri B.
5. Dark Was The Night
6. A Call for All Demons
7. Poor Me
8. The Joint Is Jumping
9. I Can't Wait Till I Get Home
10. The Sunday Afternoon Jazz
płyta do nabycia na multikulti.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz