Święto Wniebowstąpienia Pańskiego przypada w kalendarzu liturgicznym w czwartek, czterdzieści po niedzieli Wielkanocnej. I właśnie na ten dzień Jan Sebastian Bach skomponował cztery kantaty. Powstały one w latach 1724-1735 i wszystkie odwołują się w warstwie tekstowej do przewidzianego na ten dzień czytania z Ewangelii Św. Marka (Mk, 16, 14-20), sięgając jednak także z innych fragmentów tak Starego (Księga Psalmów), jak i Nowego Testamentu (Ewangelia Św. Łukasza). Chóralne fragmenty zostały ponadto zaczerpnięte z dzieł siedemnastowiecznych niemieckich poetów - Johanna Rista, Gottfrieda Wilhelma Sacera, Mariane von Ziegler (prawie cały tekst kantaty BWV 128), Josua Weglin oraz Matthausa Avenariusa. W warstwie muzycznej najbardziej znana jest kantata BWV 11, jedna z pierwszych napisanych przez kompozytora, której niektóre fragmenty Bach przerabiał i wykorzystywał później w innych swoich dziełach (Mszy h-moll czy Pasji wg Św. Mateusza).
Ton Koopman nie zastosował do dzieła Bacha pojedynczej obsady. Wydaje mi się, że charakter Święta Wniebowstąpienia Pana Jezusa - jest to wszak jedno z najważniejszych świąt w roku liturgicznym - sprawia, iż taka forma wykonania dzieła - z rozbudowanym chórem i czterema solistami - wydaje się właściwsza dla podniosłego charakteru uroczystości niż mała obsada. Tym przynajmniej możemy sobie to tłumaczyć. Warstwa interpretacyjna kantat Bacha nie budzi już jakichkolwiek moich zastrzeżeń. Amsterdam Baroque Orchestra to wszak jeden z najlepszych zespołów specjalizujących się w muzyce tego okresu na świecie, a zestaw solistów ze znakomitym wiolonczelista Jaapem ter Lindenem na czele przyprawia o zawrót głowy. Na tej płycie szczególnie imponują trębacz Stephen Keavy oraz oboista Alfredo Bernardini. Nie inaczej jest z wokalistami, jakich tutaj zatrudnił Koopman - wszyscy należą do wąskiego grona światowej klasy interpretatorów muzyki barokowej. Holenderski dyrygent i organista wykazuje się - nie tylko na tej płycie - podziwu godną stałością i bas obsadzony jest wciąż przez jednego, tego samego wokalistę - Klausa Mertensa. Ten jest dzisiaj chyba (gdy Harry van der Kamp pełniej realizuje się jako dyrygent niż jako śpiewak) najlepszym interpretatorem bachowskiego repertuaru. Tutaj niesamowicie współbrzmi zarówno z Christophem Pregardienem, jak i James Gilchristem. Polecam gorąco to nagranie, nie tylko na dzień Wniebowstąpienia (chociaż i ten wkrótce przed nami).
autor: Wojciech Łastruga
Sandrine Piau: soprano
Johannette Zomer: soprano
Sibylla Rubens: soprano
Bogna Bartosz: alto
Bernhard Landauer: alto
James Gilchrist: tenor
Christoph Prégardien: tenor
Jörg Dürmüller: tenor
Klaus Mertens: bass
The Amsterdam Baroque Orchestra & Choir
Ton Koopman: conductor
"Lobet Gott in seinen Reichen" BWV 11
"Gott fähret auf mit Jauchzen" BWV 43
"Auf Christi Himmelfahrt allein" BWV 128
"Wer da gläubet und getauft wird" BWV 37
Johannette Zomer: soprano
Sibylla Rubens: soprano
Bogna Bartosz: alto
Bernhard Landauer: alto
James Gilchrist: tenor
Christoph Prégardien: tenor
Jörg Dürmüller: tenor
Klaus Mertens: bass
The Amsterdam Baroque Orchestra & Choir
Ton Koopman: conductor
"Lobet Gott in seinen Reichen" BWV 11
"Gott fähret auf mit Jauchzen" BWV 43
"Auf Christi Himmelfahrt allein" BWV 128
"Wer da gläubet und getauft wird" BWV 37
Johann Sebastian Bach, Cantata BWV 56, Ton Koopman, part 1
płyta do kupienia na multikutli.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz