niedziela, 9 lipca 2017

Mat Maneri / Evan Parker / Lucian Ban "Sounding Tears" Clean Feed 2017, CF425CD

Mat Maneri / Evan Parker / Lucian Ban "Sounding Tears" Clean Feed 2017, CF425CD
W ciągu ćwierćwiecza swojej muzycznej kariery amerykański skrzypek i altowiolista Mat Maneri "zmienił sposób, w jaki świat jazzu słucha skrzypiec i altówki" (allaboutjazz.com) i zyskał międzynarodową renomę, jako jeden z najbardziej oryginalnych i ciekawych artystów swojego pokolenia . Maneri posiada natychmiast rozpoznawalne brzmienie i podejście do muzyki, które łączy różne światy jazzu oraz muzyki współczesnej, ale też i elementy world music w spójny, płynny, niezwykle ekspresyjny sposób, który The Wire nazywa "nieskończenie fascynującym". W trakcie swojej kariery Maneri współpracował z ikonami improwizowanej muzyki dwudziestego i obecnego stulecia, jak wprowadzający go w muzyczne arkana ojciec Joe Maneri, Cecil Taylor, Tim Berne, William Parker, Craig Taborn, Joe McPhee, Matthew Shipp, Ken Vandermark i wielu, wielu innych.

Na swoim najnowszym albumie również spotyka jedną z legend muzyki improwizowanej i chyba obecnie najwybitniejszego brytyjskiego muzyka - saksofonistę Evana Parkera - oraz pochodzącego z Rumunii, ale wykształconego m.in. w Skandynawii pianistę Luciana Bana.

Improwizacje tworzone przez tych wybitnych muzyków opowiadają historię zgodnie z estetyką nowego tysiąclecia - ekspresyjnie, ale i impresyjnie zarazem, z wcale niemałą dawką muzycznej liryczności obok kanciastego, ziarnistego i momentami porwanego frazowania. Mat Maneri mówi o tej muzyce tak: "Muzyka zaczyna się przed muzyką. Jako improwizator pierwszą nutą, którą gram wprawiam w ruch cały świat. To muzyka grana w trio, w której jednak staramy sie ocalić muzyczną intymność. Czy jest improwizacja, czy to muzyka kameralna? Czy to jest jazz? Nasza muzyka na tym albumie, doświadczenie, empatia i wspólna historia, którą Evan i Lucian wprowadzają do Sounding Tears, wyraźnie odpowiadają na te pytania."

Maneri i Ban współpracują blisko od dziesięć lat i obejmuje to kilka różnych projektów. Spotkali się w podczas pracy nad płytą Bana (wraz z basistą Johnem Hebertem) inspirowaną twórczością Enesco "Re-Imagined" (2009). Jeden utwór zagrali wspólnie wykreowując tak niezwykły i niezapomniany duet, że nie wahali się rozpocząć tournee tylko we dwójkę, chcąc przenieść jeszcze i utrwalić to niezwykłe wspólne doświadczenie. To relacje przyniosły ostatecznie nagranie "Transylvanian Concert" (ECM, 2013). I to właśnie na ten koncert zaproszono Evana Parkera jako specjalnego gościa. Muzyka zyskała zupełnie nowy, unikatowy wymiar i właśnie w tym koncercie szukać można bezpośrednich korzeni płyty "Sounding Tears", chociaż muzycy koncertowali jeszcze wspólnie jako trio.

Evan Parker w tym nagraniu prezentuje swoje bardziej introwertyczne oblicze, delikatnie otoczony w sonicznym wszechświecie przez Maneri'ego i Bana. W toku ośmiu improwizacji i dwóch kompozycji trio prezentuje wyrazisty język, zbudowany na równości i wspólnocie pozbawionej jakiejkolwiek muzycznej hierarchi - tak osobowościowej, jak i instrumentalnej. Bo wszyscy trzech ciekawi są siebie wzajemnie, a nadrzędnym imperatywem pozostaje po prostu niezwykła - i osobista - muzyka...
autor: Marek Zając

Mat Maneri: viola
Evan Parker: soprano and tenor saxophones
Lucian Ban: piano

1. Blue Light 1:50
2. Da Da Da 7:19
3. The Rule Of Twelves 3:46
4. Blessed 7:43
5. This! 5:13
6. Sounding 3:27
7. Polaris 3:03
8. Scilence 8:22
9. Paralex 7:12
10. Hymn 3:53

płyta do nabycia na multikulti.com

sobota, 8 lipca 2017

Django Bates / Frankfurt Radio Big Band "Saluting Sgt. Pepper" Edition Records 2017, EDN1094

Django Bates / Frankfurt Radio Big Band "Saluting Sgt. Pepper" Edition Records 2017, EDN1094
Któż bardziej nadaje się do przełożenia na język jazzu najbardziej fantazyjnej, poetyckiej, energetycznej i błazeńskiej płyty w historii rocka, czyli "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band" The Beatles, jak bodaj najbardziej szalony muzyk angielskiego jazzu, jakim bez wątpienia jest Django Bates, brytyjski kompozytor, aranżer, keyboardzista i bandleader.

1 czerwca tego roku albumowi „Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” stuknęła 50-tka, pół wieku to niezła cezura czasowa, i trzeba przyznać, że po „Sierżantcie Pieprzu” wcale nie słychać upływu czasu, ani śladu siwizny czy zadyszki. Z tej okazji enfant terrible brytyjskiej sceny jazzowej przygotował we współpracy z Frankfurt Radio Big Bandem, Stuartem Hallem i triem Eggs Laid By Tigers niezwykły program oparty na legendarnym beatlesowskim szlagierze. Zadziwiające aranżacje, ale i doskonałe wykonanie - karkołomne zmiany rytmu, szczypta anarchii, fajerwerki humoru, wspaniałe solówki europejskich muzyków składają się w jeden z najbardziej zadziwiających jazzowych albumów tego roku.

Całość sprawia wrażenie ukształtowanej bardzo spontanicznie pod względem formy i brzmienia, ale tak też przecież było z „Sierżantem Pieprzem”, Lennon po latach w wywiadach przecież mówił, że nagranie było aranżacyjnie niedopracowane. Bo też fundamentem obu tych sesji jest radosny entuzjazm, niebywała pasja grania, słyszalna w każdym momencie obu płyt.

Django Bates nie grzeszy nadmiarem szwungu, ale też nie komplikuje niczego ponad miarę. Mamy dzięki temu do czynienia z mistrzowskim wyważeniem ognistego temperamentu i brawury lidera z ponadczasową komunikatywnością beatlesowskiego pierwowzoru!
autor: Mateusz Krępski

Django Bates: keyboard, backing vocals, arranger, conductor
Stuart Hall: electric guitar, acoustic guitar, lap steel, electric sitar, violin

Eggs Laid By Tigers:
Martin Ullits Dahl: lead vocal
Jonas Westergaard: electric bass, backing vocals
Peter Bruun: drums, percussion, backing vocals

Frankfurt Radio Big Band (hr-Bigband):
Heinz-Dieter Sauerborn: soprano sax, flute, clarinet
Oliver Leicht: alto sax, flute, clarinet, alto clarinet.
Tony Lakatos: tenor sax, flute.
Steffen Weber: tenor sax, alto flute, bass clarinet
Rainer Heute: baritone sax, bass sax, bass clarinet, contra alto clarinet
Frank Wellert: trumpet.
Thomas Vogel: trumpet.
Martin Auer: trumpet, flugelhorn
Axel Schlosser: trumpet, flugelhorn
Gunter Bollmann: trombone
Peter Feil: trombone
Christian Jaksjo: trombone
Jan Schreiner: bass trombone
Martin Scales: electric guitar

1. Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band 1.56
2. With A Little Help From My Friends 2.47
3. Lucy In The Sky With Diamonds 3.48
4. Getting Better 3.59
5. Fixing A Hole 3.20
6. She’s Leaving Home 3.39
7. Being For The Benefit Of Mr. Kite! 2.33
8. Within You Without You 5.46
9. When I’m Sixty Four 2.51
10. Lovely Rita 2.59
11. Good Morning Good Morning 2.481
12. Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band (Reprise) 2.16
13. A Day In The Life 6.35

płyta do nabycia na multikulti.com

piątek, 7 lipca 2017

Mario Pavone Sextet "Vertical" Clean Feed 2017, CF423CD

Mario Pavone Sextet "Vertical" Clean Feed 2017, CF423CD
Kontrabasisty Mario Pavone, mimo iż w ostatnich latach mocno ograniczył swoją koncertową i nagraniowa aktywność, nie potrzebuje wielkiej prezentacji - przez lata bowiem był partnerem najważniejszych i najbardziej kreatywnych muzyków drugiej połowy dwudziestego i początku obecnego stulecia. Paul Bley, Bill Dixon, Thomas Chapin, Anthony Braxton, Wadada Leo Smith, Marty Ehrlicha to tylko najważniejsi spośród nich.

Na swój najnowszy album zaprosił muzyków którzy nie będąc jeszcze luminarzy współczesnego jazzu nie raz już udowadniali, iż kreatywność i zdolność improwizacji są ich mocną stroną. Tacy są bez wątpienia Tony Malaby, Oscar Noriega, Dave Ballou, Peter McEachern i Mike Sarin. Muzyka Mario Pavone z jego najnowszej płyty od pierwszych nut sprawia słuchaczom czysta przyjemność - jest kolorowa, jasna, ciepła i intensywna. Poszczególne kompozycje rozszerzają perkusyjne podejście do kontrabasu, które od dawna charakteryzuje tego wyjątkowego muzyka, a zintegrowanie brzmienia instrumentu Pavone z perkusją Sarina jest napędzające, nerwowe i energetyczne. Przecina chmury dźwięku tworzone przez instrumenty dęte, których linie zdają się być tworzone nie tylko przez tylko czterech instrumentalistów, ale przez niemałą orkiestrą. Jest to gęsta i intensywna muzyka, potężna i delikatna w równocześnie, w tym samym czasie, starannie skonstruowana i spontaniczna, tworzona przez komponowane motywy i luźne improwizacje. Ma wszystko, czego można poszukiwać na współczesnym, świadomym historii - także awangardowej muzyki - obecnego czasu. Koniecznie!
autor: Józef Paprocki

Mario Pavone: double bass
Dave Ballou: trumpet
Tony Malaby: tenor and soprano saxophoneOscar Noriega: clarinet and bass clarinet
Peter McEachern: trombone
Mike Sarin: drums

1. Ellipse 6:16
2. Vertical 7:19
3. Suitcase In Savannah 4:26
4. Broken 2:40
5. Cube Code 5:55
6. Blue Drum 1:52
7. Start Oval 5:07
8. Horizontal 2:15
9. Two Thirds Radial 6:20
10. Axis Legacy 5:03
11. Voice Oval 4:55

płyta do nabycia na multikulti.com

czwartek, 6 lipca 2017

Itaru Oki / Choi Sun Bae / Nobuyoshi Ino "Kami Fusen" NoBusiness Records 2017, NBCD100

Itaru Oki / Choi Sun Bae / Nobuyoshi Ino "Kami Fusen" NoBusiness Records 2017, NBCD100
Niezwykły, jedyny w swoim rodzaju skład instrumentalny - dwie trąbki (ewentualnie trąbka oraz bambusowy flet) oraz kontrabas zarejestrowany został w małej kawiarni Amores w Hofu, w prowincji Yamaguchi w Japonii w styczniu 1996 roku. Szybkie, elastyczne linie kontrabasu są tu raczej zwartym basowym pasmem niż podkładem rytmicznym dla solowych lub duetowych tematów, unison i improwizacji. Skupienie i spokojny charakter nagrania burzą rwane sekwencje trąbek, a elastyczność i dynamika poszczególnych kompozycji potrafi być impronująca.

Najszerzej znanym muzykiem tria jest Itaru Oki, urodzony w Kobe w 1941 roku, ceniony od lat sześćdziesiątych jako jeden z najbardziej innowacyjnych trębaczy japońskiej sceny jazzowej. W 1974 roku przeniósł się do Paryża zdecydował się jednak pozostawić przeszłość za sobą i przeniósł sie do Paryża, wówczas jednej ze stolic free jazzu w Europie. Koncertuje tam systematycznie po dziś dzień wraz z muzykami francuskimi, ale także uznanymi sławami z Ameryki tworząc - wraz z Alanem Silvą, ale też Sunnym Murrayem i Bobbym Few - free jazzową sławę stolicy Francji. Nobuyoshi Ino, urodzony w Kiryu w 1950 r., Zadebiutował dopiero w 1971 r. Szybko jednak zyskał sławę jednego z wiodących kontrabasistów japońskich co zaowocowało koncertami i nagraniami z najwybitniejszymi improwizatorami sceny jazzowej w Kraju Kwitnącej Wiśni - Masayuki Takayanagim, Kazumi Watanabe, Masahiko Satohem czy Masabumi Kikuchim. Ostatnim członkiem zespołu jest tu koreańczyk Choi Sun Bae, znany w swoim rodzinnym kraju przede wszystkim jako członek tria Kang Tae Hwan. I chociaż ten koncert planowany był pierwotnie jako występ duetu Oki - Ino, to dzięki inicjatywie właściciela i menadżera Cafe Amores Choi Sun Bae dołączył do składu na ten jeden koncert.

Zagrane wówczas utwory to wcale nie wolne improwizacje, chociaż gdy słucha sie tego nieuważnie czy po raz pierwszy można odnieść takie wrażenie. Tym bardziej, że muzycy potrafią wpleść w kompozycje, w jej improwizowane partie tematy dużo bardziej znane, zaczerpnięte z twórczości choćby i Louisa Armstronga (końcówka "Pon Pon Tea"). "Kami-fusen", temat tytułowy oraz "Yawning Baku" są dziełami Ino i powstały specjalnie na duetowy album jaki ten basista zarejestrował w Tokyo w 1985 roku z Lesterem Bowiem (ten zresztą pokochał je tak bardzo, iż włączył je do swojego repertuaru na stałe nagrywając choćby z Abdulahem Ibrahimem). Muzycy potrafią czasami bardzo daleko odejść od tematów czego świetnym przykładem są włączone tu standardy - "I remeber Clofford" Benny Golsona czy "Old Folks". Dając upust kreatywnej energii tworzą cudowne i niezwykłe widowisko przesycone nostalgią i ciepłem. 
autor: Marek Zając

Itaru Oki: trumpet, bamboo fluteNobuyoshi Ino: bassChoi Sun Bae: trumpet

1. Pon Pon Tea 12:16
2. Yawning Baku 14:47
3. Ikiru 10:38
4. Kami-Fusen 9:02
5. I Remember Clifford 6:40
6. Old Folks / Tea For Two 11:31

płyta do nabycia na multikulti.com

sobota, 1 lipca 2017

Joao Hasselberg & Pedro Branco "From Order To Chaos" Clean Feed 2017, CF419

Joao Hasselberg & Pedro Branco "From Order To Chaos" Clean Feed 2017, CF419
Zaledwie kilka miesięcy po sukcesie debiutanckim albumu "Dancing Our Way to Death" Joao Hasselberg & Pedro Branco, dwóch portugalskich muzyków i improwizatorów mieszkających jednak poza swoją ojczyzną (Hasselberg - w Kopenhadze, Branco w Amsterdamie) postanowiło wydać jego kontynuację - znakomitą płytę "From Order To Chaos". Tytuł "Z porządku do chaosu" jestb znakomitym opisem tego nagrania. Z jednej bowiem strony tworzą oni muzykę liryczną na kontrabas i gitarę, jakby wyrastającą z projektów które współtworzą z innymi muzykami. Odnawiają tym samym jazzową tradycję, sięgają do niej i czerpią z niej jednak czynią to na zgoła współczesny sposób. Bo są współczesnymi muzyka, tworzącymi dla współczesnych słuchaczy i mają świadomość teraźniejszości.

Gdy więc grają razem sięgają też do zgoła innych tradycji i doświadczeń - odwołują się do muzyki klasycznej, współczesnej, repetytywnej, elektro-akustycznej, eksperymentalnej i sięgają po wolną improwizację. Z tych wszystkich doświadczeń i odniesień tworzą - z pomocą choćby gitarzysty Afonso Paisa czy saksofonisty Alberta Cirery skupioną, fascynującą i żywą muzyczną tkankę. Znakomite nagranie!
autor: Józef Paprocki

Joao Hasselberg: double bass/electric bassPedro Brancod: guitar
Albert Cirera: saxophone on tracks 5, 8
Afonso Pais: guitar on tracks 1 (Left side), 6
Joao Paulo Esteves da Silva: piano on tracks 1, 6
Luis Figueiredo: piano on track 3
Joao Lencastre: drums

1. One for Debord [3:02]
2. Crossing The Street So I Don't Have To Say Hello [3:27]
3. Sisyphus Back Pain [5:16]
4. While Trees Turn White [3:32]
5. While Trees Turn White [2:17]
6. One for Debord – Reprise [2:56]
7. Improv I [1:39]
8. I Would Prefer Not To [2:44]
9. Absolutely Overwhelming Revelation [1:17]

płyta do nabycia na multihttp://www.multikulti.com/from-order-to-chaos.htmlkulti.com