 |
| The Bach Players / Nicolette Moonen "Sleepers Awake! Wachet auf!: Cantatas by Dietrich Buxtehude & Johann Sebastian Bach" Hyphen Press Music 2016, HPM010 |
Zespół Bach Players powstał 21 lat temu, w roku 1996 z inicjatywy
młodziutkiej wówczas skrzypaczki Nicolette Moonen. Skład zespołu nigdy
nie był stały - w zależności od potrzeb repertuarowych (wykonawczych i
nagraniowych) mógł liczyć od trzech do dwudziestu pięciu nawet muzyków.
Początkowo skupiali się na wykonywaniu sakralnych kantat Jana Sebastiana
Bacha w tzw. pojedynczej obsadzie. Później, wraz ze wciąż pogłębianymi
studiami muzykologicznymi inicjatorki i spiritus movens całego
przedsięwzięcia, skupiali się raczej na powinowactwach, podobieństwach
idei wykonawczych i kompozytorskich, tak geograficznych przestrzeni, jak
i poszczególnych twórców, wciąż poszerzając kontekst ukazywanych
zjawisk i doświadczeń.
Dziś śpiewacy i instrumentaliści tworzący The Bach Players to ekstraklasa wykonawców muzyki barokowej. Kierująca zespołem Nicolette Moonen to wykładowczyni Royal Academy of Music in London, studiowała z Jaapem Schröderem i Sigiswaldem Kuykenem, współpracowała z bodaj wszystkimi najważniejszymi europejskimi barokowymi orkiestrami jak Amsterdam Baroque Orchestra, English Baroque Soloists, Orchestre Révolutionnaire et Romantique, the Orchestra of the Age of Enlightenment. Szefowała Collegium Vocale Gent, La Chapelle Royale, Ex Cathedra, the European Union Baroque Orchestra, i English Touring Opera - trudno je wymienić jednym tchem.
Na swojej najnowszej płycie raz jeszcze powracają do sakralnej muzyki Jana Sebastiana Bacha, ale tym razem starają się ukazać ją w szerszej niż dotąd perspektywie. Na płycie tej można znaleźć dwie kantaty - jedna Bacha, druga Buxtehudego - skomponowane na ten sam temat. Są to kantaty "Wachen Auf" (Przebudźcie się), których tekst i kanwę stanowi fragment przypowieści o pannach roztropnych i nieroztropnych. Ten fragment ewangelii w kalendarzu liturgii luterańskiej przypada na 27 niedzielę po święcie Trójcy Św., czyli tuż przed rozpoczęciem adwentu (wtedy też w ubiegłym roku płyta się ukazała). Zabieg nagrania kantat dwóch odmiennych, wyrazistych muzycznych osobowości (a jednak połączonych nieoczywistym wszak stosunkiem mistrz-uczeń - Bach w młodości pieszo poszedł do Lubecki, gdzie tworzył Buxtehude) wydaje się być dosyć zrozumiały. Jak również wprowadzenie do programu nagrania jeszcze jednej kantaty Buxtehude i jego triowej sonaty. Inaczej jednak ma się rzecz z sonatą Erlebacha na skrzypce piccolo i violę da gamba. Dlaczego ona się tutaj znalazła? Nicolette Moonen zdaje się na tym albumie ukazywać nie tylko geniusz siedemnastowiecznych niemieckich kompozytorów, zwłaszcza Jana Sebastiana (to jego utwór wieńczy nagranie). Ukazuje tu na przykładzie bachowskiej kantaty jego muzyczną i teologiczną erudycję, szerokie spektrum muzycznych zainteresowań i encyklopedyczną wiedzę. Oto Bach korzysta z różnych źródeł - sięga do kantat jednego ze swoich mistrzów (temat i tekst), kunsztownie opierając formę kantaty na dialogu sopranu i basu (też jak u Buxtehudego, ale w innym jego utworze), czy w końcu wykorzystuje, jak Erlebach, rzadkie instrumentarium (skrzypce piccolo), by uczynić swoją kompozycję jeszcze doskonalszą w formie i treści.
Po takie też, maksymalnie wierne zapiskom, instrumentarium sięga tu Nicolette Moonen nagrywając album przemyślanie zbudowany, kunsztowny, erudycyjny i doskonały wykonawczo.
Dziś śpiewacy i instrumentaliści tworzący The Bach Players to ekstraklasa wykonawców muzyki barokowej. Kierująca zespołem Nicolette Moonen to wykładowczyni Royal Academy of Music in London, studiowała z Jaapem Schröderem i Sigiswaldem Kuykenem, współpracowała z bodaj wszystkimi najważniejszymi europejskimi barokowymi orkiestrami jak Amsterdam Baroque Orchestra, English Baroque Soloists, Orchestre Révolutionnaire et Romantique, the Orchestra of the Age of Enlightenment. Szefowała Collegium Vocale Gent, La Chapelle Royale, Ex Cathedra, the European Union Baroque Orchestra, i English Touring Opera - trudno je wymienić jednym tchem.
Na swojej najnowszej płycie raz jeszcze powracają do sakralnej muzyki Jana Sebastiana Bacha, ale tym razem starają się ukazać ją w szerszej niż dotąd perspektywie. Na płycie tej można znaleźć dwie kantaty - jedna Bacha, druga Buxtehudego - skomponowane na ten sam temat. Są to kantaty "Wachen Auf" (Przebudźcie się), których tekst i kanwę stanowi fragment przypowieści o pannach roztropnych i nieroztropnych. Ten fragment ewangelii w kalendarzu liturgii luterańskiej przypada na 27 niedzielę po święcie Trójcy Św., czyli tuż przed rozpoczęciem adwentu (wtedy też w ubiegłym roku płyta się ukazała). Zabieg nagrania kantat dwóch odmiennych, wyrazistych muzycznych osobowości (a jednak połączonych nieoczywistym wszak stosunkiem mistrz-uczeń - Bach w młodości pieszo poszedł do Lubecki, gdzie tworzył Buxtehude) wydaje się być dosyć zrozumiały. Jak również wprowadzenie do programu nagrania jeszcze jednej kantaty Buxtehude i jego triowej sonaty. Inaczej jednak ma się rzecz z sonatą Erlebacha na skrzypce piccolo i violę da gamba. Dlaczego ona się tutaj znalazła? Nicolette Moonen zdaje się na tym albumie ukazywać nie tylko geniusz siedemnastowiecznych niemieckich kompozytorów, zwłaszcza Jana Sebastiana (to jego utwór wieńczy nagranie). Ukazuje tu na przykładzie bachowskiej kantaty jego muzyczną i teologiczną erudycję, szerokie spektrum muzycznych zainteresowań i encyklopedyczną wiedzę. Oto Bach korzysta z różnych źródeł - sięga do kantat jednego ze swoich mistrzów (temat i tekst), kunsztownie opierając formę kantaty na dialogu sopranu i basu (też jak u Buxtehudego, ale w innym jego utworze), czy w końcu wykorzystuje, jak Erlebach, rzadkie instrumentarium (skrzypce piccolo), by uczynić swoją kompozycję jeszcze doskonalszą w formie i treści.
Po takie też, maksymalnie wierne zapiskom, instrumentarium sięga tu Nicolette Moonen nagrywając album przemyślanie zbudowany, kunsztowny, erudycyjny i doskonały wykonawczo.
autor: Wojciech Łastruga
Rachel Elliott soprano
Sally Bruce-Payne alto
Samuel Boden tenor
Jonathan Gunthorpe bass
James Eastaway oboe
Mark Radcliffe oboe
Richard Earle taille
Anneke Scott horn
Nicolette Moonen violin / piccolo violin & director
Anne Schumann violin
Oliver Webber violin
Catherine Weiss violin
Reiko Ichise viola da gamba
Olaf Reimers cello
Alastair Mitchell bassoon
Pawel Siwczak organ / harpsichord
Dieterich Buxtehude (c.1637 – 1707): Cantata ‘Wachet auf, ruft uns die Stimme’, BuxWV 101
Dieterich Buxtehude: Trio sonata in C major for two violins, viola da gamba, and basso continuo, BuxWV 266
Dieterich Buxtehude: Ciaccona aria ‘Quemadmodum desiderat cervus’ for tenor, two violins, and basso continuo, BuxWV 92
Dieterich Buxtehude: Cantata ‘Wachet auf, ruft uns die Stimme’, BuxWV 100
Philipp Heinrich Erlebach (1657–1714): Sonata no.?6 in F major for violono piccolo, viola da gamba, and basso continuo
Johann Sebastian Bach (1685–1750): Cantata ‘Wachet auf, ruft uns die Stimme’, BWV 140
płyta do nabycia na multikulti.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz