Olli Hirvonen "New Helsinki" Edition Records 2017, EDN1087 |
O fińskim gitarzyście Ollim Hirvonenie usłyszeliśmy za sprawą wygrania
prestiżowego Socar Montreux Jazz Electric Guitar Competition w 2016
roku. Jury przewodniczył sam John McLaughlin. Urodzony w Finlandii,
od 2011 roku mieszkający w Nowym Jorku, gdzie skończył kuźnię jazzowych
talentów - Manhattan School of Music, ceniony jest za niezwykłą
ekspresję i wrażliwość. To już nie jest młody, poszukujący, budujący
swoją tożsamość artystyczną muzyk. Język jego wypowiedzi nabrał
wyrazistości, pewności i oryginalności. A wypełniające całą płytę,
autorskie kompozycje lidera zachwycają swoją dynamiką oraz mistrzowską
dbałością o detal.
W Nowym Jorku, tym międzykulturowym tyglu, Olli Hirvonen trafił na wspaniałych muzycznych partnerów, doskonale znanego saksofonistę Waltera Smitha III, który w jazzowym środowisku zyskał przydomek "Terenca Blancharda saksofonu tenorowego". Urodzonego w rodzinie kubańskich gigantów muzyki - trębacza Adama O'Farilla (jego dziadek to legendarny afro-kubański kompozytor/aranżer - Chico O'Farrill, jego ojciec to laureat GRAMMY, pianista/kompozytor Arturo O'Farrill, matka Alison Deane-O'Farrill to ceniona pianistka i wykładowczyni). Pianista Luke Marantz, który pomimo młodego jeszcze wieku, ma już za sobą współpracę z Christianem McBride'm, Jeff "Tain" Wattsem, Tierney Sutton, Ingrid Jenson i Antonio Hartem. Skład uzupełnia doskonała sekcja rytmiczna, Marty Kenney na kontrabasie i Nathan Ellman-Bell za perkusją.
Międzynarodowy sextet, prowadzony przez fińskiego gitarzystę, brzmi nowocześnie i zajmująco, w wersji brzmieniowej ujawnia pełnię swojego nowatorstwa, Olli Hirvonen, choć wyznacza kierunek jazzowych peregrynacji, nie jest artystycznym zamordystą, pozwala na konstruowanie niemal dowolnych wypowiedzi – podlegają one rekonfiguracjom, przetasowaniom, a ich znaczenia są ruchome. Autorskie kompozycje Fina orzeźwione improwizacjami instrumentalistów (warto zwrócić głównie uwagę na Waltera Smitha i trębacza Adama O'Farilla) zyskują aspekt czegoś niepowtarzalnego. Wspaniale wpisuje się w brzmienie zespołu Walter Smith z własną inwencją i wyczuciem muzyki.
"New Helsinki", ze swoją logiczną narracją, są doskonałą okazją, żeby zapoznać się z niecodzienną perspektywą i widzeniem świata przez młodych artystów, tworzących w światowej stolicy kulturalnej, jaka bez wątpienia jest Nowy Jork.
autor: Mateusz MatyjakW Nowym Jorku, tym międzykulturowym tyglu, Olli Hirvonen trafił na wspaniałych muzycznych partnerów, doskonale znanego saksofonistę Waltera Smitha III, który w jazzowym środowisku zyskał przydomek "Terenca Blancharda saksofonu tenorowego". Urodzonego w rodzinie kubańskich gigantów muzyki - trębacza Adama O'Farilla (jego dziadek to legendarny afro-kubański kompozytor/aranżer - Chico O'Farrill, jego ojciec to laureat GRAMMY, pianista/kompozytor Arturo O'Farrill, matka Alison Deane-O'Farrill to ceniona pianistka i wykładowczyni). Pianista Luke Marantz, który pomimo młodego jeszcze wieku, ma już za sobą współpracę z Christianem McBride'm, Jeff "Tain" Wattsem, Tierney Sutton, Ingrid Jenson i Antonio Hartem. Skład uzupełnia doskonała sekcja rytmiczna, Marty Kenney na kontrabasie i Nathan Ellman-Bell za perkusją.
Międzynarodowy sextet, prowadzony przez fińskiego gitarzystę, brzmi nowocześnie i zajmująco, w wersji brzmieniowej ujawnia pełnię swojego nowatorstwa, Olli Hirvonen, choć wyznacza kierunek jazzowych peregrynacji, nie jest artystycznym zamordystą, pozwala na konstruowanie niemal dowolnych wypowiedzi – podlegają one rekonfiguracjom, przetasowaniom, a ich znaczenia są ruchome. Autorskie kompozycje Fina orzeźwione improwizacjami instrumentalistów (warto zwrócić głównie uwagę na Waltera Smitha i trębacza Adama O'Farilla) zyskują aspekt czegoś niepowtarzalnego. Wspaniale wpisuje się w brzmienie zespołu Walter Smith z własną inwencją i wyczuciem muzyki.
"New Helsinki", ze swoją logiczną narracją, są doskonałą okazją, żeby zapoznać się z niecodzienną perspektywą i widzeniem świata przez młodych artystów, tworzących w światowej stolicy kulturalnej, jaka bez wątpienia jest Nowy Jork.
Olli Hirvonen: guitar
Walter Smith III: tenor saxophoneAdam O’Farrill: trumpet
Luke Marantz: piano & rhodesMarty Kenney: bass
Nathan Ellman-Bell: drums1. Arps 4.08
2. Gravity 10.29
3. Invisible 11.47
4. Fundamental 6.12
5. N.E.B 4.09
6. Absolute 11.55
7. Lavola 6.50
płyta do nabycia na multikulti.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz