 |
| La Roza Enflorese "Luz de Oro" Pavane 2011, ADW7544 |
Tradycja judeo-hiszpańska, zarówno w literaturze jak i w muzyce od ponad wieku przeżywa swój renesans. Kiedy królowa Hiszpanii, Izabela wydała 31 marca 1492 roku Edykt Królewski, którym skazywała Żydów Iberyjskich na wygnanie (pod karą śmierci i konfiskaty całego majątku), nie mogła przypuszczać, że unikalna kultura sefardyjska, z własnym językiem, nazywanym Ladino przetrwa wieki, i od końca XIX wieku znajdzie się w centrum zainteresowania filologów, etnologów i muzykologów z całego świata.
Interpretacje La Roza Enflorese tchną egzotyką, ale nie jest to lukrowany obrazek nieznanego raju. Wielka w tym zasługa klasy muzyków zakładających ansambl. Zespół tworzy piątka wybitnych europejskich artystów, śpiewaczka Edith Saint-Mard, ma za sobą długą współpracę z Chapelle Royale i Collegium Vocale, Ghent, zarówno pod dyrekcją Philippe'a Herreweghe jak i Sigiswalda Kuijkena. Z powodzeniem występuje w repertuarze muzyki średniowiecznej, barokowej, renesansowej, iberyjskiej, eksperymentalnej i współczesnej muzyce komponowanej.
Flecista Bernard Mouton to członek czołowych zespołów specjalizujących się w wykonawstwie muzyki dawnej: Alla Francesca, Micrologus i Boston Camerata. Prowadzi swój zespół - ensemble Fin’Amor, wykonujący świeckie monodie z XII i XIII wieku.
Grający na viola da gamba i fidelach Thomas Baeté, kształcił się pod czujnym okiem Pieta Stryckersa. Wielanda Kuijkena, Jordiego Savalla, Paolo Pandolfo, Sophie Watillon i Pedro Memelsdorffa. Obecnie występuje i nagrywa ze słynącymi z nowego podejścia do wykonawstwa muzyki dawnej i barokowej - Capilla Flamenca (kierowana przez Dirka Snellingsa), Mala Punica (kierowana przez Pedro Memelsdorffa), Graindelavoix (kierowana przez Björna Schmelzera), La Caccia (kierowana przez Patricka Deneckera) i The Spirit of Gambo (kierowana przez Freeka Borstlapa).
Najbardziej utytułowany w składzie Philippe Malfeyt, to wirtuoz vihueli, lutni i arabskiej oud. Rozpoczynał swoją karierę na początku lat 80. w zespole Royal College of Music w Londynie. Następnie występował z Hannelore Devaere (harfa), Patrickiem Beuckelsem (flet), z gitarzystą flamenco Michelem Gillainemi, sopranistką Katelijne Van Laethem, z zespołami La Caccia, La Pastorella, Millenarium, Il Fondamento, Rans, Currende i Zefiro Torna. W 1989 założył wokalno-instrumentalny ensemble Romanesque, specjalizujący się w wykonawstwie muzyki renesansowej. Jego nagrania Willaerta, Ockeghema i Utendala otrzymały wiele prestiżowych nagród. Obecnie pracuje nad premierowym projektem poświęconym renesansowemu teologowi Nicolaesowi Cleynaertsowi, łączącym tradycję flamenco, muzykę arabską, sefardyjską i tradycję dawnych belgijskich pieśni. Jego płyty można znaleźć w katalogach Ricercar, Aulos, Erato, Opus 111, Vanguard, Gailly Productions, Sony, Eufoda, Music & Words.
Vincent Libert to prawdziwy mistrz perkusjonaliów, na płycie sięgnął po udu, daf, deff, darbouka, riqq i tambour. Jest bliskim współpracownikiem Bernarda Moutona, z którym pracował przy wielu projektach z obszaru muzyki dawnej. Jest jednym z założycieli ensemble Fin' Amor.
Na "Luz de Oro" skład uzupełniają turecki muzyk Emre Gültekin, grający na baglamas i tanbur, także śpiewający (Talip Özkan, Mustafa Karaçeper, l’ensemble Gültekinler, Ttels Dadmehr z Iranu, Malick Pathé Sow z Sénégalu i Goran Bregoviç) oraz akordeonistka Anne Niepold (Olla Vogala, Chansons sans Paroles, Hotel Terminus, Marcel Marcelsson & Aline Alinopoulos’, the Knopf Quartet, Muziektheater Transparant i Graindelavoix).
"Luz de Oro" pełna jest barw i zapachów, kameralne partie pełne poetyckiego uroku i niesamowitej atmosfery przeplatane są bardziej współczesnymi interpretacjami, z udziałem akordeonu. Tematyka tych pieśni obraca się wokół miłości, erotyzmu, pojawiają się tutaj także motywy biblijne, czasem słychać echa starohiszpańskich romansów. Po wygnaniu Żydów z Królestwa Hiszpanii, sefardyjska kultura rozlała się na wiele krajów (od Maroka, Włoch, Grecji, Bułgarii, Bośni, Macedonii, po Turcję). Wszędzie tam nasiąkała lokalną tradycją, nabierając oryginalnych cech. Można powiedzieć, że kultura sefardyjska żyła razem z żydowskimi tułaczami. Członkowie La Roza Enflorese doskonale odnajdują się w tym wielokulturowym kontekście. Słychać też tutaj jakieś nieuchwytne ciepło i czułość, czy mają one swoje źródło w poczuciu nostalgii i nutą żalu za światem minionym, który już nie istnieje? Tego nie wiem, wiem jednak, że La Roza Enflorese należy do wąskiej grupy wykonawców sefardyjskich, wartych rekomendacji!
Interpretacje La Roza Enflorese tchną egzotyką, ale nie jest to lukrowany obrazek nieznanego raju. Wielka w tym zasługa klasy muzyków zakładających ansambl. Zespół tworzy piątka wybitnych europejskich artystów, śpiewaczka Edith Saint-Mard, ma za sobą długą współpracę z Chapelle Royale i Collegium Vocale, Ghent, zarówno pod dyrekcją Philippe'a Herreweghe jak i Sigiswalda Kuijkena. Z powodzeniem występuje w repertuarze muzyki średniowiecznej, barokowej, renesansowej, iberyjskiej, eksperymentalnej i współczesnej muzyce komponowanej.
Flecista Bernard Mouton to członek czołowych zespołów specjalizujących się w wykonawstwie muzyki dawnej: Alla Francesca, Micrologus i Boston Camerata. Prowadzi swój zespół - ensemble Fin’Amor, wykonujący świeckie monodie z XII i XIII wieku.
Grający na viola da gamba i fidelach Thomas Baeté, kształcił się pod czujnym okiem Pieta Stryckersa. Wielanda Kuijkena, Jordiego Savalla, Paolo Pandolfo, Sophie Watillon i Pedro Memelsdorffa. Obecnie występuje i nagrywa ze słynącymi z nowego podejścia do wykonawstwa muzyki dawnej i barokowej - Capilla Flamenca (kierowana przez Dirka Snellingsa), Mala Punica (kierowana przez Pedro Memelsdorffa), Graindelavoix (kierowana przez Björna Schmelzera), La Caccia (kierowana przez Patricka Deneckera) i The Spirit of Gambo (kierowana przez Freeka Borstlapa).
Najbardziej utytułowany w składzie Philippe Malfeyt, to wirtuoz vihueli, lutni i arabskiej oud. Rozpoczynał swoją karierę na początku lat 80. w zespole Royal College of Music w Londynie. Następnie występował z Hannelore Devaere (harfa), Patrickiem Beuckelsem (flet), z gitarzystą flamenco Michelem Gillainemi, sopranistką Katelijne Van Laethem, z zespołami La Caccia, La Pastorella, Millenarium, Il Fondamento, Rans, Currende i Zefiro Torna. W 1989 założył wokalno-instrumentalny ensemble Romanesque, specjalizujący się w wykonawstwie muzyki renesansowej. Jego nagrania Willaerta, Ockeghema i Utendala otrzymały wiele prestiżowych nagród. Obecnie pracuje nad premierowym projektem poświęconym renesansowemu teologowi Nicolaesowi Cleynaertsowi, łączącym tradycję flamenco, muzykę arabską, sefardyjską i tradycję dawnych belgijskich pieśni. Jego płyty można znaleźć w katalogach Ricercar, Aulos, Erato, Opus 111, Vanguard, Gailly Productions, Sony, Eufoda, Music & Words.
Vincent Libert to prawdziwy mistrz perkusjonaliów, na płycie sięgnął po udu, daf, deff, darbouka, riqq i tambour. Jest bliskim współpracownikiem Bernarda Moutona, z którym pracował przy wielu projektach z obszaru muzyki dawnej. Jest jednym z założycieli ensemble Fin' Amor.
Na "Luz de Oro" skład uzupełniają turecki muzyk Emre Gültekin, grający na baglamas i tanbur, także śpiewający (Talip Özkan, Mustafa Karaçeper, l’ensemble Gültekinler, Ttels Dadmehr z Iranu, Malick Pathé Sow z Sénégalu i Goran Bregoviç) oraz akordeonistka Anne Niepold (Olla Vogala, Chansons sans Paroles, Hotel Terminus, Marcel Marcelsson & Aline Alinopoulos’, the Knopf Quartet, Muziektheater Transparant i Graindelavoix).
"Luz de Oro" pełna jest barw i zapachów, kameralne partie pełne poetyckiego uroku i niesamowitej atmosfery przeplatane są bardziej współczesnymi interpretacjami, z udziałem akordeonu. Tematyka tych pieśni obraca się wokół miłości, erotyzmu, pojawiają się tutaj także motywy biblijne, czasem słychać echa starohiszpańskich romansów. Po wygnaniu Żydów z Królestwa Hiszpanii, sefardyjska kultura rozlała się na wiele krajów (od Maroka, Włoch, Grecji, Bułgarii, Bośni, Macedonii, po Turcję). Wszędzie tam nasiąkała lokalną tradycją, nabierając oryginalnych cech. Można powiedzieć, że kultura sefardyjska żyła razem z żydowskimi tułaczami. Członkowie La Roza Enflorese doskonale odnajdują się w tym wielokulturowym kontekście. Słychać też tutaj jakieś nieuchwytne ciepło i czułość, czy mają one swoje źródło w poczuciu nostalgii i nutą żalu za światem minionym, który już nie istnieje? Tego nie wiem, wiem jednak, że La Roza Enflorese należy do wąskiej grupy wykonawców sefardyjskich, wartych rekomendacji!
autor: Tomasz Konwent
Edith Saint-Mard: voice
Bernard Mouton: recorders, cromhorn
Thomas Baeté: viola da gamba, fiddle, voice
Philippe Malfeyt: vihuela, lute, oud
Emre Gültekin: baglamas, tanbur, voice
Anne Niepold: accordion
Vincent Libert: udu, daf, deff, darbouka, riqq, tambour
1. Por la Tu Puerta Yo Pasi
2. Una Tarde de Verano
3. A Sinyora Novia
4. Ay Ke Buena
5. Koplas de Purim
6. Ir Me Kyero Madre a Yerushalayim
7. Yerushalayim de Oro
8. Yo Soy un Mancevo del Dor
9. Una Matika de Ruda
10. De Edad de Kinze Anyos
11. Ay Ke Mueve Mezes
12. Buena Semana
13. Ken Supiense i Entendiense
14. Fiestaremos
płyta do nabycia na multikulti.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz