 |
| Søren Kjærgaard / Ben Street / Andrew Cyrille "Open Opus", Ilk Records 2010, ILK166. |
Pianistyka Kjærgaarda jest dokładnym przeciwieństwem modnej muzyki naszego czasu, muzyki, której celem jest dostarczanie publiczności łatwej rozrywki. Wiele jest triowych składów epatujących banalnymi melodiami, rytmicznymi repetycjami, nieudanymi improwizacjami.
Kjærgaard inaczej niż wszyscy wchodzi w głąb dźwięku, penetruje go, smakuje i delektuje się nim. Ale bohaterów płyty jest jeszcze dwóch, Andrew Cyrille rocznik 1939 to jeden z najbardziej utytułowanych perkusistów jazzowych, przez wiele lat współpracował z Cecilem Taylorem. Na kontrabasie natomiast jeden z ciekawszych instrumentalistów swojego pokolenia, Ben Street. Druga już płyta tego składu, po znakomitej "Optics" z 2008 roku to potężna dawka muzycznej prawdy, choć to sformułowanie nie do końca tutaj pasuje. Subtelna i wytwórna zarazem, obdarzona wyjątkową czułością, pełna medytatywnej ciszy.
Søren Kjærgaard potrafił w dość krótkim czasie (rocznik 1978) stworzyć język dźwiękowy tak odrębny, że utwory jego są natychmiast rozpoznawalne. Z jednej strony nasyca swoje kompozycje melodycznymi i rytmicznymi zawiłościami (Places Birds Fly From), z drugiej ujmuje prostotą filigranowych pieśni (Fatha). Będąc wielkim fascynatem twórczości Mortona Feldmana wprowadził do swojego języka czynnik nieokreśloności, dzięki któremu muzyka nie jest ostatecznie zdefiniowana. Jego kompozycje nie są tworem skończonym, ich ostateczna forma nie jest formą, lecz rezultatem rozwoju dzieła, w równym stopniu tworzonego przez każdego z trzech muzyków.
Kjærgaard inaczej niż wszyscy wchodzi w głąb dźwięku, penetruje go, smakuje i delektuje się nim. Ale bohaterów płyty jest jeszcze dwóch, Andrew Cyrille rocznik 1939 to jeden z najbardziej utytułowanych perkusistów jazzowych, przez wiele lat współpracował z Cecilem Taylorem. Na kontrabasie natomiast jeden z ciekawszych instrumentalistów swojego pokolenia, Ben Street. Druga już płyta tego składu, po znakomitej "Optics" z 2008 roku to potężna dawka muzycznej prawdy, choć to sformułowanie nie do końca tutaj pasuje. Subtelna i wytwórna zarazem, obdarzona wyjątkową czułością, pełna medytatywnej ciszy.
Søren Kjærgaard potrafił w dość krótkim czasie (rocznik 1978) stworzyć język dźwiękowy tak odrębny, że utwory jego są natychmiast rozpoznawalne. Z jednej strony nasyca swoje kompozycje melodycznymi i rytmicznymi zawiłościami (Places Birds Fly From), z drugiej ujmuje prostotą filigranowych pieśni (Fatha). Będąc wielkim fascynatem twórczości Mortona Feldmana wprowadził do swojego języka czynnik nieokreśloności, dzięki któremu muzyka nie jest ostatecznie zdefiniowana. Jego kompozycje nie są tworem skończonym, ich ostateczna forma nie jest formą, lecz rezultatem rozwoju dzieła, w równym stopniu tworzonego przez każdego z trzech muzyków.
autor: Tomasz Konwent
Søren Kjærgaard: piano
Ben Street: bass
Andrew Cyrille: drums
1. Like A Motherless Sun (For Sun Ra)
2. Floating World (Ukiyo)
3. Kanon-I-Ka
4. Open Opus 3
5. Places Birds Fly From
6. Open Opus 5
7. Fatha
8. Abrahms' Paraphrase
9. Naya
Søren Kjærgaard / Ben Street / Andrew Cyrille
Proposal No. 32 (2010)
płyta do kupienia na multikutli.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz