Max Johnson ''In The West" Clean Feed 2017, CF439CD

Max Johnson ''In The West" Clean Feed 2017, CF439CD

Kto wie czy Max Johnson nie jest jedynym muzykiem, który miał okazję współpracować ze słynnymi magami jazzowej awangardy i legendarnymi improwizatorami - Anthony'm Braxtonem, Johnem Zornem, Muhalem Richardem Abramsem czy Williamem Parkerem, oraz słynnymi muzykami ze świata bluegrassu - Samem Bushem i Davidem Grismanem, jak również postaciami systematycznie i skutecznie wymykającymi się swoją muzyką jakimkolwiek stylistycznym szufladkom - Adrianem Belewem, Vernonem Reidem czy Butthole Surfers. Całe to jego eklektyczne doświadczenie muzyczne odnaleźć można na jego najnowszym albumie zarejestrowanym przez klasyczne trio jazzowe z fortepianem (na którym gra znakomita Kris Davis), ale powiększone jeszcze o Susan Alcorn, specjalistkę od gry na pedal steel guitar czy, spolszczając, elektrycznej gitarze hawajskiej.

Kris Davis to na nowojorskiej scenie jazzowej jedna z najbardziej rozchwytywanych pianistek, związanych z kreatywną muzyką jazzową. Realizuje swoje własne autorskie projekty, angażując się przy tym w stałą współpracę z wieloma znakomitościami współczesnego jazzu w rodzaju basisty Erica Revisa, saksofonisty Tony'ego Malaby'ego czy gitarzysty Billa Frisella, zawsze wykazując się mistrzowską wprost kontrolą dźwięku i brzmienia. Susan Alcorn jest jedna z najważniejszych innowatorek gry na stalowej gitarze elektrycznej, wywodząca się przy tym niemal wprost z muzyki Zachodnich Appalachów. Sięga ona w swojej grze po korzenie ludowości, ale jednocześnie nasyca ją bujną harmonią Messiaena i Varese, dodając niespieszną energię jazzu, co z kolei sprawia, iż jej grą zachwycili się Mary Halvorson (stała się dla tej instrumentalistki naprawdę ważną inspiracją), Michael Formanek i Ellery Eskelin. Perkusista Mike Pride prowadzi wciąż bardzo szerokie muzyczne poszukiwania, koncertując i nagrywając z mistrzami improwizacji - Joe Morrisem, Nate Wooleyem i Peterem Evansem, grając hardcore i punk z legendarnym zespołem Milions of Dead Cops. Ale to jego wyjątkowa wizja i opanowanie perkusji sprawiły, że był jednym z najsilniejszych i najbardziej poruszających perkusistów, jakich kiedykolwiek miałem okazję usłyszeć.

I właśnie to połączenie czterech unikatowych muzycznych osobowości sprawia, iż album "In The West" jest tak fantastycznym doświadczeniem. Opierając się na bardzo szerokim świecie dźwięków, kwartet rozpościera przed słuchaczami wciąż nowe dźwiękowe kolaże korzystając z oryginalnych kompozycji Maxa Johnsona, by w finale sięgnąć po słynną i cudowną filmową suitę Ennio Morricone "Once Upon A Time in the West". To fantastyczna podróż na Zachód, do jego wyimaginowanych przecież w filmie Sergia Leone korzeni, w której przed słuchaczem rozpościera się bujna i piękna, dzika i ostra, dziwna i pełna wielorakich inspiracji muzyka.

autor: Marek Zając

Susan Alcorn: pedal steel guitar 
Kris Davis: piano
Max Johnson: bass
Mike Pride: drums
1. Ten Hands
2. Greenwood
3. Great Big Fat Person
4. Once Upon a Time in the West

płyta do nabycia na multikulti.com

Mike Pride "Birthing Days", Aum Fidelity 2013, AUM077

Mike Pride "Birthing Days", Aum Fidelity 2014, AUM077

Mike Pride "Birthing Days", Aum Fidelity 2014, AUM077

Mike Pride to w muzycznym biznesie - nie tylko na scenie jazzowej - postać niezwykle aktywna. Ten kompozytor i perkusista od kilkunastu dobrych lat nie tylko przewodzi własnym składom, ale bardzo często pojawia się jako sideman w rozlicznych zespołach i grupach grających metal, noise, awangardowy rock i nowoczesny jazz. W 2013 r. wytwórnia AUM Fidelity wydała równocześnie dwie płyty mające ukazywać jazzowe oblicze muzyki Mike'a Pride'a z zupełnie odmiennych perspektyw. Pierwsza płytą jest "Birthing Days".

To znakomity popis nie tylko instrumentalnej czy kompozytorskiej sprawności Mike'a Pride'a. Płyta ta ukazuje go, jako lidera własnego składu muzyka, ukazuje jego muzyczną wizję i zdolność kooperacji z partnerami w bardzo pokomplikowanych formalnie kompozycjach. Pride znakomicie rozumie się z utalentowanym pianistą (tutaj także na syntezatorze) Alexisem Marcelo, jak również ze świetnym technicznie Peterem S. Bitencem. Ich muzykę od zawsze cechuje bardzo osobiste podejście do poszczególnych kompozycji, jak i wielkie, wielkie zaangażowanie. Pozwala to im na niezwykłą wprost elastyczność oraz bardzo indywidualne traktowanie poszczególnych kompozycji w każdym kolejnym występie na żywo. Także to, że grają ze sobą od dłuższego juz czasu w znaczący sposób pogłębia wzajemne porozumienie i ułatwia im zadanie.

W 2012 r. dołączył do nich saksofonista Jon Irabagon, muzyk kwartetu Mostly Other People Do The Killing, który ze swoim wirtuozerskim podejściem i niezwykłą swobodą harmoniczną, tchnął nowe życie w każdą z kreowanych przez Pride'a kompozycji. W dwóch utworach formuła została jeszcze poszerzona do kwartetu, a w jednym nawet do sekstetu - daje to znacznie większe możliwości interpretacyjne oraz pozwala na niezwykłe zagęszczenie harmonii.

Zebrane na tej płycie kompozycje Pride stworzył w przypływie inspiracji, gdy po raz pierwszy został ojcem. Nieco odzwierciedla to jego stan - gęsta faktura, mocne, zdecydowane linie poszczególnych i piękne harmonie, dosyć szybko się zmienia i płynnie przechodzą jedna w drugą. Cudownie wypadają dwie otwierające płytę kompozycje, gdzie Marcelo gra na syntezatorze nadając im nieco futurystyczno-psychodeliczny charakter. Świetna płyta będąca - mam nadzieję - tylko zapowiedzią tego, czym w przyszłości Mike Pride nas ucieszy.

autor: Marek Zając

Jon Irabagon: alto saxophone, tenor saxophone on 1 & 9
Alexis Marcelo: piano, synthesizer on 1 & 2
Peter Bitenc: bass
Mike Pride: drums, percussion

guests:
Jonathan Moritz: tenor saxophone on 6 & 7
Jason Stein: bass clarinet on 2 & 6

1. 79 Beatdowns of Infinite Justice, the (7:29)
2. Birthing Days (10:57)
3. Marcel's Hat (2:48)
4. Brestwerp (7:01)
5. Lullaby For Charlie (6:42)
6. CLAP (4:53)
7. Fuller Place (5:34)
8. Pass The Zone (3:47)
9. Occupied Man (6.21)
10. Motiaon (4.40)





płyta do kupienia na multikulti.com