 |
| Snorre Kirk "Blues Modernism", Calibrated 2012, CALI119 |
Bogata tradycja łączenia jazzu z poetyckim nastrojem nordyckich ballad
miała przemożny wpływ na światowy sukces wielu muzyków jazzowych z
północy Europy. Jednak prawdziwym motorem napędzającym tamtejszą scenę
jazzową jest już od lat 50. liczna obecność muzyków zza oceanu, którzy
najchętniej wybierają właśnie Danię czy Szwecję jako miejsce
zamieszkania (na stałe bądź czasowo). Muzycy amerykańscy tacy jak Dexter
Gordon, Bud Powell już w latach 50. przywieźli tam ze sobą mocno
osadzoną w bluesie muzykę jazzową. Do tej właśnie tradycji odwołują się duńscy muzycy, którzy wydali właśnie płytę pod znamiennym tytułem “Blues Modernism”.
Osiem oryginalnych kompozycji lidera, charakteryzujących się melodyjnym tematem, umiarem i elegancją mogłoby zostać skomponowanych przez nestora jazzu, wyszły jednak spod ręki młodego muzyka. Przywołują skojarzenia z nastrojem balladowych płyt Bena Webstera, Johna Coltrane'a czy Milesa Davisa, dość szybko jednak stwierdzamy, że idiom amerykańskiego jazzu wzbogacony został o zupełnie wyjątkowy, poetycki nastrój nordyckich ballad dając w efekcie wspaniałą muzycznie, pełną dobrego i tak potrzebnego nam spokojnego jazzu płytę. Jasno zdefiniowana harmonia, jednolite tempa utworów, stonowana ekspresja do tego audiofilska realizacja sprawiają, że z pewnością znajdzie ona uznanie nie tylko wśród miłośników jazzowej ballady, ale i tych, którzy słuchają jazzu okazjonalnie.
Jeśli jest ziarnko prawdy w obiegowym twierdzeniu, że ballada jazzowa jest najtrudniejszą formą muzyczną do przekazania, sextet prowadzony przez Snorre Kirka, zarówno warsztatowo ale co najważniejsze dramaturgicznie prezentuje na płycie “Blues Modernism” poziom mistrzowski.
autor: Andrzej Majak Osiem oryginalnych kompozycji lidera, charakteryzujących się melodyjnym tematem, umiarem i elegancją mogłoby zostać skomponowanych przez nestora jazzu, wyszły jednak spod ręki młodego muzyka. Przywołują skojarzenia z nastrojem balladowych płyt Bena Webstera, Johna Coltrane'a czy Milesa Davisa, dość szybko jednak stwierdzamy, że idiom amerykańskiego jazzu wzbogacony został o zupełnie wyjątkowy, poetycki nastrój nordyckich ballad dając w efekcie wspaniałą muzycznie, pełną dobrego i tak potrzebnego nam spokojnego jazzu płytę. Jasno zdefiniowana harmonia, jednolite tempa utworów, stonowana ekspresja do tego audiofilska realizacja sprawiają, że z pewnością znajdzie ona uznanie nie tylko wśród miłośników jazzowej ballady, ale i tych, którzy słuchają jazzu okazjonalnie.
Jeśli jest ziarnko prawdy w obiegowym twierdzeniu, że ballada jazzowa jest najtrudniejszą formą muzyczną do przekazania, sextet prowadzony przez Snorre Kirka, zarówno warsztatowo ale co najważniejsze dramaturgicznie prezentuje na płycie “Blues Modernism” poziom mistrzowski.
Jan Harbeck: tenor saxophone
Magnus Hjorth: piano
Fredrik Kronkvist: alto and soprano saxophones
Karl Olandersson: trumpet
Lars Ekman: bass
Snorre Kirk: drums
1. On Late Nights [10:25]
2. Riviera [4:57]
3. Coco [4:27]
4. Sunday Service [6:01]
5. Paean [5:13]
6. Maghreb [9:03]
7. Noir [5:53]
8. Down Home [9:11]
płyta do kupienia na multikulti.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz